BALLUSTRADA OPTIMA FORMA
BEW. EX.
QOIL
Daar zaten we dan als genomineerden voor de Zeeuwse
Boekenprijs 2006 op het toneel in de aula van de Zeeuwse
Bibliotheek. De reglementen van de ZB-prijs schreven voor dat
er alleen gewonnen kon worden door genomineerden die
persoonlijk en in levenden lijve aanwezig waren. De
reglementen bleken echter tijdens de wedstrijd aangepast.
Waarschijnlijk omdat twee bekende kandidaten - onder wie
de winnares in spe - afgevaardigden hadden gestuurd. Na een
aardige interviewsessie volgde de uitslag. En de winnares was
Carolijn Visser met: Miss Concordia: vrouwen in den vreemde.
Een boekje over wereldwijd verdwaalde Hollandse
huisvrouwen geschreven door iemand die een blauwe
maandag in Zeeland had gewoond. Wat schoot de Zeeuwse
literatuur daar mee op. Wie het wist mocht het zeggen.
Natuurlijk had ik graag zelf gewonnen, maar zelfs
genomineerde Hans Verhagen wist enkele jaren geleden de
felbegeerde prijs niet binnen te halen. Met poëzie bleef het
behelpen. Ik had al gevonden dat de opmerking in het
juryrapport over Moerasbeest Verdriet verontrustend weinig
reliëf vertoonde. Met grote precisie had de jury een gedicht lof
toegezwaaid dat het minst representatief was voor de bundel.
Ik gunde de prijs dus min of meer gedwongen aan de auteurs
van het lijvige boekwerk over Zeeuwse dracht of aan de
knappe biografie van Hendrik Willem van Loon, of desnoods
aan de pophistorie of Oek de Jong. Het werd niets van dit
alles. De uitslag was een lachertje, enkel bedoeld om de prijs
als zodanig enige landelijke bekendheid te verschaffen.
Uiteindelijk was ik echter wel eigenaar geworden van een
prachtige nominatie-sculptuur, voortstellende Zeeuws Meisje
