Lijkbleek klokgelui verdrijft de nacht voor dag.
De stilte van de perkamenten stad
daagt door gillend onkruid als de
herfstige schedel van een Grootmeester.
Aan een muur van mos
het embleem van The Pompadours,
pal voor het zoveelste der Rijken.
Alles beklijft in een stad zonder getijden:
eerst na zijn verdrijven
kan de johannieter eeuwig blijven.
(Pas een eiland verder kom je tussen de benen
van een godin de geschiedenis in.)
cd
(O
NO
I*s
