vervangers en aanvullingen omdat de transporten naar Ausch witz gewoon doorgaan. Tenslotte vindt de première plaats in het bijzijn van Eichmann en andere hoge nazi's. Het kamp wordt voor die gelegenheid omgebouwd tot een gigantisch filmdecor, een prestigeobject waarin veel joodse topmusici zul len figureren. Voor dat doel wordt het ziekenhuis ontruimd en de zieken op de vliering van de kazerne neergesmeten. Aangrijpend zijn de passages waarin de verschillende onder delen van het Requiem worden gerepeteerd. Gezongen in doodsnood, met hartstocht en passie, door mensen die weten dat zij het niet zullen overleven. Hartverscheurend is de scène waarin de joodse jongen tijdens een repetitie komt vertellen dat hij nog een uur heeft voor hij zich moet melden bij de Kommandantur, wetend dat hij in de folterkamers zal worden ondervraagd en als hij dat overleeft naar het vernietigingskamp wordt afgevoerd. In dat uur zingt hij voor het laatst met het koor. Er zit nog een kant aan deze hele geschiedenis. Rafael Schachter en de zijnen verkeerden in de naïeve overtuiging dat het Duit se gezelschap waarvoor ze optraden dezelfde gevoelens voor het Requiem zouden koesteren als zij zelf. Dat het 'Confutatis Maledictis' als een mokerslag op hen zou neerdalen. Dat ze zouden schrikken als het 'Lacrymosa' in hun gezicht werd geslingerd. En dat ze bang zouden worden van het, voor deze ene gelegenheid, met overdonderende hartstocht uitge schreeuwde 'Libera Me'. De oorlog liep immers ten einde. Er gingen geruchten dat het Duitse Rijk op instorten stond. Maar de meest schrijnende vergissing die je kunt maken is je tegen stander dezelfde morele waarden toe te kennen als de waarden die je zelf koestert. De misvatting dat de bezieling en de over tuigingskracht die je uitdraagt wordt overgebracht op de ander waardoor hij van gedachten verandert. De nazi's hadden plan nen die niets te maken hadden met moraliteit of humaniteit. Het feit dat ze een moment konden genieten van een tot in de perfectie uitgevoerd muziekstuk was mooi meegenomen. En dat die joden ook nog een requiem opvoerden van een katho liek en daarbij ook hun eigen doodsklok luidden was helemaal om je te bescheuren. Ondertussen weten we maar al te goed volgens welke maatstaven de nazi's te werk gingen. Het zij Josef

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2006 | | pagina 35