David excuseert zich. Opent de deur en wil het gangpad in. De bezoeker staat voor de uitgang van de deur van het toilet. Nee, hij staat voor zijn ingang naar het toilet. David passeert de man met moeite. Hij draagt een zonnebril met zwaar montuur. Uit zijn mond walmt whiskylucht. David kijkt vanuit het donker naar de toog. Op zijn kruk zit een charmante vrouw die niet durft te lachen. Het onooglijke kereltje zit aan een leeg tafeltje. De vrouw commandeert Aimé naar de tafel. Hij moet blijven staan. De ober serveert het kereltje een cocktail. Geelkleurig. Een plastic citroenstamper drijft in wolken dieprode grenadine en zakt langzaam naar de bodem van het glas. Aimé praat. Handen op de rug. Ter biecht. Zijn ogen op de vloer gericht. Wanneer David het closet hoort doorspoelen moet hij wel vanuit het gangpad de koud verlichte kroeg binnen. Hij besluit Aimé te negeren en loopt door naar buiten. Ze passeren de brug richting Gerstdorpe. David rijdt. Aimé zwijgt. Zijn pupillen zijn verwijd. Hij transpireert. Zijn kaken kauwen. Hij wroet onophoudelijk aan zijn kruis. Aan de binnenkant van zijn duim glinstert een irritant sneetje, dat nauwelijks bloedt. Slechts wondvocht lekt. Aimé opent: gokschulden maat. Maar dat heb je zeker al wel gezien. Ik sta verdoemme niet zomaar voor het tafeltje van Franske Casino. Sinds mijn dochter weg is uit huis heb ik wat domme dingen gedaan. Maar ik gok niet meer. Nooit meer. Wel moet ik elke week achthonderd aflossen, David. Wat kun jij me lenen?" David denkt aan Susan. Aan haar ogen. Zo transparant. Bij Susan gaan geen deurtjes open met verstopte lijken. Zij is helder vederlicht. Zonder reserve frivool sexy. Zij verlicht haar omgeving. Kleuren krijgen diepte. Haar ogen zouden die charmante Madam doen krimpen tot een fatale lach. Franske doet de rest wel. "Niks natuurlijk. Hoor je dat maat! Ik ga Franske geen geld betalen. Ben je daar gek! Leen het maar van internet. Waar istie dochter dan nu van je hè?" "Bij de beeldhouwdocent. Dat vertel ik je toch. Hij schijnt ergens in Gent te wonen. Heeft hier ook een tijdje gewoond. Import. Hij werkt hier nog wel in zijn atelier. Meneer werkt!

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2006 | | pagina 18