aardig, al zeven jaar op rij bij Thea
ter Deterugkeer in Leuven), probeer
de ooit te studeren (dat lukte zel
den), werkt voor Artefact te Leuven.
Hij publiceerde eerder in De Brakke
Hond. Meer werk van zijn hand is te
vinden op http://maanzand.com
david troch (bonheiden, 1977) heeft
wel eens een hekel aan hoofdletters,
toch schrijft hij zichzelf zoek met
poëzie, proza en podiumwaanzin,
dat leverde hem o.a. de gerard ver-
meerschprijs voor monologen op en
winst in de poëzieprijs dichter bij
het stadspark en de verhalenwed-
strijd onbekommerd kort. publica
ties versierde hij o.a. in de brakke
hond, gierik nvt, en er is, met andere
zinnen, op ruwe planken en vorm. vol
gens snoecks helpt één van zijn ge
dichten bij het overleven van het
jaar 2006.
Tine Moniek! (Kortrijk, 1979) was
oorspronkelijk liever in een andere
maand geboren. Haar sterrenbeeld
zat haar immers niet als gegoten.
Vissen mogen dan wel gevoelig zijn,
zwemmen moeten ze ook. Knap
lastig als dat niet lukt. Gelukkig ont
dekte ze letters die spartelen tussen
neus en lippen. Ze vond waarachtig
haar draai in de lettersoep en scho
telt nu regelmatig poëzie voor op de
planken, op papier of virtueel
(http://www.poezieinvlaanderen.be).
Zie ook: www.tinemoniek.be
Olaf Risee (Harderwijk, 1974) woont
en werkt in België. Hij publiceerde
poëzie in o.a. De Brakke Hond, Lava
en Krakatau, schreef van maart 2000
t/m oktober 2003 recensies en co
lumns voor de Recensent, en onder
hield vervolgens twee jaar lang het
spraakmakende weblog Risee in Let
terland. Risee treedt regelmatig op
in Nederland en Vlaanderen. In ok
tober 2004 bereikte hij de finale van
Poëzie 2004 in Gent, in mei 2005
eindigde hij bij de laatste zes fina
listen van de landelijke Poetry Slam
Jaarfinale in Nijmegen. Meer info:
www.risee.net
Gedichten, verhalen en artikelen
van Andy Fierens (1976) werden op
genomen in respectabele kranten,
toonaangevende tijdschriften en
pulpmagazines. Deze lachende brul
boei is een van de vaakste optreden
de dichters van de Lage Landen;
hij moet zowat elk podium tussen
Blankenberge en Groningen aan flar
den hebben gespeeld. Het weekblad
Knack noemt hem als een van de
grote beloftes van de Vlaamse poëzie.
