Bemoste oevers
Minder is meer gezien het hoge karaat van
de terloopse oogopslag die rakelings lijkt te gaan.
Het beamen vergt later slechts een handvol woorden,
min of meer ingekapseld in vanzelfsprekendheid -
dat wonderlijke weefsel waar men zich verzekerd weet
van datgene dat onvoorwaardelijk van aard is
en bijna vertaalbaar in lichamelijke kenmerken.
Het tactiele van taal schuilt in de vergelijking,
in de handtastelijkheid van de balsemende metafoor.
Maar het is niet anders dan een onweersproken beeld
dat haar huid een vergelijkbare aaibaarheidsfactor
als van fluweel heeft - wellicht een causaal verband
met de oppervlaktemaat van het gevoel.
Echter niets is minder waarachtig dan haar huid,
min of meer poriegewijs tastbaar voor de hand liggend.
En soms, als de weerman zijn zegen heeft uitgesproken over
de vochtigheidsgraad van de lucht, ademt haar huid kristal -
Het beamen vergt later slechts een handvol woorden,
dauw op de bemoste oevers van de cortex.
