DE KIESPIJN VAN DE BEUL VALT
nauwelijks te bevatten. Maar hij
is het vat. De kwelling, de wesp in de jampot.
Alleen ditmaal wordt de jampot gekweld.
Doelstellingen hecht als parameters had hij
lief en nu blijkt zijn wang te zwaar
om toe te keren: het doet pijn. Het doet pijn!
Ooit regeerden zijn vingertoppen een wereld
van knoppen. Nou kruipen zijn slachtoffers uit
zijn wortels. Stemmen zinderen langs ai te willige
zenuwen omhoog tot in het echoënd heiligdom
van zijn binnenoor. Een waanzinnige lach, vals
als de doodskreet van een politiek profeet, hakt
in het amalgaam van zijn vullingen. Hoor, hoe zijn
koekoeksklok zich in het middernachtelijk uur verslikt.
