TOUT EST NUL:
SERGE GAINSBOURG
"Goed, ik ben dood. Ik kan de balans opmaken. Ik zit in de
ingewanden van mijn hond. Overal is gas. Ontvlambaar gas.
Dan steek ik een lucifer aan. Om de darmen van mijn hond te
bekijken. Ik voel me tevreden want ik hou veel van hem. Ik heb
besloten in zijn buik te gaan zitten zoals hij, tijdens mijn leven,
C in mijn hoofd zat. Ik kijk door zijn gat naar buiten. Wat ik
beneden zie is een grote bende." (Serge Gainsbourg)
CO
In de nacht van 2 op 3 maart 1991 vertrok Serge Gainsbourg
naar het bizarre hiernamaals waarvan hij zich tien jaar eerder,
in een interview met Bayon, bovenstaande voorstelling had ge
maakt. Niemand was daarbij aanwezig. Ook niet zijn vriendin,
die zelfs geen sleutel had van het huis aan de Parijse Rue de
Verneuil waarin Gainsbourg zich die nacht had teruggetrokken.
Zijn stoffelijk overschot werd pas ontdekt toen gealarmeerde
brandweerlui de volgende morgen de woning openbraken.
Gainsbourg was er in zijn slaap tussenuit geknepen. Zijn hart
was simpelweg tot stilstand gekomen. Jarenlang buitensporig
drankgebruik en roken hadden uiteindelijk hun tol geëist.
Direct na het bekend worden van zijn dood verzamelden hon
derden Parijzenaars zich spontaan in de Rue de Verneuil om de
laatste eer te bewijzen aan de dichter, componist, filmer, acteur
en provocateur die bijna vijfendertig jaar lang de gemoederen
in Frankrijk had beziggehouden. Pakjes Gitanes en flessen
Pastis 51 werden als afscheidsgeschenken bij de woning gelegd
van de man die gemiddeld drie pakjes sigaretten per dag rook
te en de uitvinder was van de '102', de dubbele Pastis 51. Op
het moment dat Brigitte Bardot haar voormalige minnaar
«y, herdacht, hingen in Frankrijk de vlaggen halfstok. En terwijl
1^- Francois Mitterand de dichter vergeleek met voorgangers als
Baudelaire en Apollinaire zal Gainsbourg zelf, vanuit de anus
