kermisgeluiden
het kermiste in een onophoudend orgasme
dreunde door met een ritmische stoot
zinnen raakten geil, een iconoclasme
dat ongekende bevrediging bood
het lijf dat ingestoken deinde
zweepte en wiebelde maar op
bewoog naar een komend einde
rauw zuchtend, en op de top
jammerde gêne zichzelf eruit
alsof rond de spasmen niets bestond
perste natheid een stuk rode huid
jakkerde het kreunend in de mond
