omgeving bleef de vernedering gespaard. En toch toch
spreekt uit al deze acties niet de goedkope sensatiezucht waar
van Gainsbourg vaak wordt beschuldigd. Waar ze, paradoxaal
genoeg, blijk van geven is liefde en gevoel voor schoonheid. Bij
Gainsbourg zijn vernedering, schoonheid, liefde en intoxicatie
onlosmakelijk met elkaar verbonden. Alleen in dergelijke extre
men kan het bestaan op een grootse manier ervaren worden, of
zoals Gainsbourg het zelf formuleerde: "Vernedering? Maar
vernedering is nu net een manier om aan het sublieme te
raken."
Afschuw en schoonheid zijn de 'vertiges', de duizelingwekken
de diepte en hoogte, waartussen Gainsbourgs leven en werk
zich bewogen. De man die affaires had met de mooiste vrou
wen ter wereld bezocht de meest afzichtelijke hoeren, de dandy
die zich in zijn zorgvuldig ingerichte woning omringde met
kostbare voorwerpen werd 's nachts ladderzat teruggevonden
in bars, en de schaamtevolle, overdreven hygiënische privé-
persoon tastte in de openbaarheid de grenzen van het obscene
af. Dat alles in de zoektocht naar het sublieme die hij als ge
desillusioneerde jongen had ingezet. Op Le Zenith de Gains
bourg, de videoregistratie van Gainsbourgs laatste concerten
reeks uit 1988, komt een ontroerend moment voor. Terwijl zijn
band de melodie van Sorry Angel inzet, werpt Gainsbourg een
handkusje naar de afgeladen zaal en beweegt daarna onvast
mee op de muziek. Het contrast tussen de bandleden en de
zanger had niet groter kunnen zijn: tegen de jonge, gespierde
muzikanten steekt de zestigjarige Gainsbourg af als een wrak
dat zojuist uit de goot is gevist en op het punt staat in te stor
ten. 'Sorry Angel, Sorry So', zingt het koor op de achtergrond
als Gainsbourg, dronken en met een sigaret in de hand, de
openingszin van zijn gedicht voordraagt: 'C'est moi qui t'ai sui
cide, mon amour'. Naarmate het lied over de zelfmoord van
een geliefde en de gevoelens van de achtergebleven partner
vordert, lijkt Gainsbourg gegrepen te worden door de regels die
hij enkele jaren eerder heeft geschreven. Zichtbaar geëmotio
neerd zingt hij verder over opengesneden aders en een reis
waarvan geen terugkeer mogelijk is, een reis waarvan hij wist
dat die ook hem op niet al te lange termijn wachtte. Wanneer
hij bij de zin 'je n'ai ni remord ni regret' komt, heeft hij moei-
