zette Baudelaire's Fleurs Du Mal op muziek; Boris Vian zong zijn
eigen nihilistische gedichten, en zelfs een tekst van de weinig
swingende Sartre werd door Kosma van muziek voorzien.
Gainsbourgs eerste album, Du Chante A La Une, haakte in op
deze traditie. Het bevatte negen chansons die in 1958 op de
rive gauche enthousiast werden ontvangen. Maar het chanson
was voor Gainsbourg geen doel op zich. Muziek was voor hem
van begin af aan niet meer dan een verleidelijke verpakking
voor zijn gedichten. "Ik denk nooit in muziek," bekende hij in
1981, "ik denk in woorden. Muziek is onnatuurlijk. Ik zing
nooit, behalve als ik er erg veel geld voor krijg, of in bad." Van
het chanson schakelde hij in de loop van zijn carrière dan ook
moeiteloos over naar andere populaire muzieksoorten als pop,
jazz, rock en reggae, daarbij steeds zoekend naar subtiele, per
verse combinaties van tekst, muziek en vertolker.
In 1966 schreef Gainsbourg het nummer Les Sucettes voor de
toen zestienjarige France Gall. Zich niet bewust van de dubbele
bodem die de songtekst bevatte, zong de popster opgewekt over
een leeftijdgenote die zich in het paradijs waant als ze op een
lolly zuigt en het vocht in haar keel voelt glijden. Galle was de
eerste 'lolycéenne', een term die Gainsbourg bedacht voor
jonge, sexy meisjes die als voertuig voor zijn obscene song
teksten dienden. De seksuele aantrekkingskracht van minder
jarige meisjes, meestal gekoppeld aan de dood, is een obsessie
die in Gainsbourgs werk regelmatig zou terugkeren. Met name
de albums Histoire De Melody Nelson uit 1971 en L'Homme A Tête
De Chou uit 1975 zijn uitwerkingen van dit thema. Beide lp's
worden vaak conceptalbums genoemd, maar zijn in feite sur
realistische verhalende gedichten die door Gainsbourg worden
voorgedragen op de toon van een voice-over in een film noir.
In Histoire De Melody Nelson schetst Gainsbourg het beeld van
een man van middelbare leeftijd die met zijn Rolls Royce een
meisje van vijftien aanrijdt en zo opgewonden raakt van de
onderbroek die tijdens haar buiteling zichtbaar wordt, dat hij
haar meeneemt naar een hotel en haar ontmaagdt. Het verhaal
eindigt met de dood van het meisje in een vliegtuigongeluk. In
L'Homme A Tête De Chou vertelt een journalist hoe hij verliefd
werd op een jonge, zwarte kapster en langzamerhand krank
zinnig werd toen het meisje een wreed spel met zijn gevoelens
