vrijwilligers aangehouden en kreeg beleefd wat te drinken aan
geboden, waarna de koets werd gedraaid en zij onverrichter-
zake, schuimbekkend van woede terugkeerde bij haar fröbelen
de prins. Zoals verwende meisjes in zo'n geval te werk gaan,
deed zij haar beklag bij haar grote broer, de koning van Pruisen,
die een leger stuurde om zijn zwager te begeleiden naar Den
Haag. De Patriotten namen overhaast de vlucht, zo luidt het
verhaal en Willem en Wilhelmina zouden nog lang en gelukkig
leven onder het gejuich van het gemene volk, ware het niet dat
opnieuw de Fransen roet in het eten kwamen gooien.
De antipathie jegens de Duitsers, waarop het Nederlandse volk
zich, als je de media mag geloven, zo graag laat voorstaan en de
sympathie voor de Fransen, die moet blijken uit het tot voor
kort massaal naar Frankrijk op vakantie gaan van de Hollan
ders, is een van de beste bewijzen dat het vak geschiedenis in
het onderwijs grondig naar de bliksem is geholpen. Nederland
heeft in zijn geschiedenis veel meer en veel langer problemen
met de Fransen gehad dan met de Duitsers. Dat bleek ook weer
in 1795 toen generaal Pichegru met zijn leger over de dicht
gevroren Rijn trok en het land vrijwel zonder slag of stoot ver
overde. De Oranjemythe bleek gebakken lucht, stadhouder
Willem V ontvluchtte het land op een schamel visserschip, niet
eens op een trotse oorlogsbodem, zoals later koningin Wil
helmina, al was dat een Britse oorlogsbodem.
Mensen hebben een wonderbaarlijk vermogen om iets te ge
loven tegen beter weten in. Dat is ook met de Oranjemythe het
geval, en zodoende kon de zoon van de smadelijk gevluchte
Willem V triomfantelijk in het land terugkeren, waarbij hem
zelfs de koninklijke waardigheid in de schoot werd geworpen.
Eindelijk had de familie bereikt waar zij al bijna tweeëneen-
halve eeuw naar smachtte. Onder deze Willem I herrees het
geloof in de Oranjemythe in volle glorie. Had niet zijn zoon, de
kroonprins, min of meer in zijn eentje, een beetje geholpen
door de hertog van Wellington en een obscure Pruisische gene
raal met de naam Blücher, Napoleon bij Waterloo, eigenlijk bij
Quatre Bras dus, verslagen? Ondertussen slaagde het land er
maar mondjesmaat en met veel horten en stoten in om zich
aan de gevolgen van de Franse tijd te ontworstelen. Koning
Willem, die trots de 'koning-koopman' werd genoemd in de
