Troch in triuwke fan 'e slieperdyk
kom ik al lyk yn it eigene tsjuster
fan in tiidleaze wrald
Ik sweef
op twa tsjillen
tusken asfalt en stjer
middenmank unsichtber boulan
En dan ynienen de stêd
dy't har Ijochten kosmysk langje lit
Aanst dunsje dyn eagen foar it hillich fjoer
Fannacht giet it tsjuster yn blacklight oer
Moarns doarmje hynders oer in toarstige pole
