El Jem
Kaki Gaia-Dada
De treinen rijden in Tunesië op tijd, zij het niet frequent. De bus is
een vervoermiddel dat regelmatig rijdt en vanuit elk dorp binnen
één uur afvaart. Niet door de woestijn, maar over door de Fransen
degelijk geasfalteerde wegen. Wanneer je als 'package tourist' vlug
wat wilt zien van de omgeving dan zijn tijdstabellen en vaste op-
staplocaties een obstakel dat niet voldoet aan 'fastfood-sightseeing'.
De taxi is het beste alternatief. Er rijden drie soorten taxi's in het
land van Bourgiba: de Gele; deze gebruik je voor kleine afstanden; de
Taxi-Collectiv, wit met een rode streep over de lengte van het dak,
brengt je naar alles binnen een straal van honderd kilometer. Je kunt
deze taxi bestellen bij een halte, met de mogelijkheid dat je de reis
deelt met meerdere reizigers die dezelfde kant op willen. Veruit de
beste manier van vervoer zijn de Louages. Deze taxi kun je overal
aanhouden en heeft een vast tarief per persoon. Het kan een Peugeot
stationcar zijn of een busje. Er mogen net zoveel mensen in als de
ruimte toelaat. In de kofferbak is een stoeltje gemonteerd. Gordels
zijn geen vereiste. De chauffeur heeft de vrijheid onderweg wat
boodschapjes te doen, of anderen op te pikken. Maar de prijs staat
vast. In Tunesië verre van vanzelfsprekend. Alles is te koop en over
elke prijs valt te onderhandelen midgetgolf, leren slippers
chips, een kameelreisje parachute surfing aan het strand
doktersconsult en zeker taxi's. Maar wat is goedkoop? Wij wester
lingen betalen niet graag teveel. Is er een maat? En in hoeverre
vertrouwen wij de Tunesiër? Alertheid is geboden. Ik boetseer mijn
inborst tot een schild van wantrouwen. Mijn kindjes mogen niets te
kort komen en we willen onze zuur verdiende centjes niet over de
balk gooien. We moeten nog genoeg overhouden voor souvenirs en
onvoorziene uitgaven. Je weet maar nooit in Afrika. Aan de balie van
de receptie in het All-Inclusiv Hotel Abu Nawas Sunrise, aan de kust
lijn van Monastir, bestellen wij een Gele taxi voor Sousse. Eerdere
informatie had ons geleerd niet meer dan 5 dinar te betalen voor het
ritje van 11 kilometer. Bij het instappen moet je een prijs afspreken
voet bij stuk houden. Taxichauffeurs willen altijd meer. We
komen tot de redelijke afspraak 8 dinar te betalen. Twee euro te veel!
Twee keer de prijs van een goed onderhandeld pakje sigaretten Mars
International literfles water, één mintthee of een zakje chips.
Toeristen worden opgelicht. Je probeert de schade te beperken. In
Sousse - zo was ons voornemen - zouden wij de autobus nemen naar
8
