In de bus naar Glasgow hoor ik een der Amerikana's zeggen: "Are
those baby swans'! They're much bigger at home." Glasgow, die stad
met haar relaxte sfeer, grotendeels te danken aan de voetgangers
gebieden - of is het iets specifiek Noord-Europees? Je treft dit bij
voorbeeld ook in Stockholm, Kopenhagen, Helsinki, zelfs Groningen.
Maar we treffen een andere oude Amerikana, met een gemakkelijk
boven alle stadsrumoer uitwiekende stem:
'What narrow streets they have here!'
Thuis zijn ze nog breder dan het achterste van haar husband, de
streets.
Voor de zoveelste keer komt de gerant ons begroeten met "Wie geht's
timen!"waarmee hij ons een plezier denkt te doen. Hij is een Portu
gees, een soort opwindpop met kakelende stem, die steeds dezelfde
uitroepjes herhaalt, aan elke tafel onder zijn beheer: "Excellent! Fan-
tastico! Excellent! The fish is very good tonight!"
In de centrale hal hoor je zijn falset van een dek lager komen, terwijl
zich buiten een somber en noodlottig landschap ontrolt van een
grijze zee bekroond door slingers vuil sop, een grauwe lucht en de
laatste diepgroene, naar blauw zwemende heuvels van de Hebriden,
waarop hier en daar een been witte vuurtoren.
De grote zonnebrillen zijn opgeborgen.
Onderweg naar IJsland wordt het ruwer en ruwer; in de trappenhui
zen joelt een hoog gefluit. Laat in de middag val ik bijna terug in het
al leeggelopen bad. Heel opvallend is dat sommige oude Amerikanen
die toch moeilijk ter been zijn, beter vooruit lijken te komen als het
schip stampt en slingert.
Als een jonge vrouw die avond zeeziek halt houdt op de trap naar
het restaurant, met de bedoeling terug te keren, zie ik één van de
saurische bessen achter haar vijandig, zelfs vol haat naar haar kijken.
Stel je voor: iemand blokkeert haar, American citizen, voor een se
conde de weg! Deze oerfeeksen worden inderdaad honderdéén, als
vlammenwerpers brandt hun pestilente salamanderblik alles weg
wat ze voor de voeten komt.
Volgende ochtend: wind afgenomen, vrij zware maar regelmatige
deining. Een stokoude magnaat met een baseball cap en een witte
frommelbaard stelt zich naast me op, bij de vitrine waarin alle pas
poppen met Travel Around The Worid-kleding zijn omgesodemieterd.
25
