chauffeur. Hij kijkt mij terug met lichtjes in zijn ogen en spreekt ont
spannen Quatorze uit. Ik wil dit bevestigd zien en schrijf veertien in
het stof op zijn dashboard. Hij knikt. Maar is dat veertien Dinar per
persoon of voor de totale rit. Dat zou erg goedkoop zijn te goed
koop naar mijn mening. Zijn die Louages dan zo goedkoop?
"Pour le traject de Souse, c'est quatorze dinar toutpersonnes?", poog ik
nogmaals tot eenduidigheid te komen. De chauffeur kijkt mij aan
met onbegrip. Waar maak ik me druk om? Ik wil niet lastig zijn,
maar duidelijkheid hebben. Duidelijkheid is van veel waarde in een
land waar je je moeilijk verstaanbaar kan maken. Volgens mij -
spreek ik nu in het Nederlands tot mijn vrouw, de chauffeur luistert
even mee om dan zijn blik weer op de weg te richten - volgens
mij spreekt die knul ook weinig Frans. Mijn vrouw beaamt dat en
acht de zaak gesloten. Ik moet nu ophouden met zeuren over cen
ten. Die jongen doet zijn werk en we zitten goed. Wanneer ik mij er
bij neer wil leggen en door het zijraampje de olijfboomgaarden aan
ons voorbij zie snellen spreekt de jongen:
par personnes trois Dinar. Sousse-Monastir encore quatre. Oké Chef?"
oké", en bied hem een sigaret aan. We roken en rijden zwijgend
een half uurtje door tussen eindeloze rijen olijfbomen. Veel deviation
en boerenkarren met ezels of paarden ervoor die we moeten inhalen.
Veel taxi's ook op de weg. Ze zwaaien allemaal naar elkaar. De zaken
gaan goed. Ik heb er weer vier te pakken vol tarief, lijken hun ge
baren te uiten. En altijd die onverholen grijns op die gebruinde
smoelen. Ze begrijpen er niets van die Hollanders. Nog maar eens
zwaaien én toeteren. Een busje vol toeristen met Ali Baba-thee
doeken rond hun bezwete koppen camcorders in de aanslag. We
vragen er ook om, maan ik mezelf tot enige zelfreflectie, wanneer we
plots de doorgaande weg verlaten. We slaan rechts af. Sousse is
rechtdoor. Een kortere weg wellicht. Misschien staat er een dagelijk
se file verderop. Hij zal het wel weten. De chauffeur zet de radio uit.
We rijden een dorpje in en stuiven een benzinestation binnen. Ik
zucht van verlichting. Dit klinkt plausibel: je tankt niet aan de grote
weg, hier is het goedkoper. Zou ik ook doen. De chauffeur springt uit
de auto en stevent naar binnen. Even later komt hij terug met een
naar mint geurend glas thee. Of ik ook een slokje wil? Ik sla het aan
bod af. Ik wil naar Sousse. Dan zijn we op tijd voor het avondmaal.
14
