aan. Niets aan het handje toch? Wat ons rest is het afspreken van
een prijs. Ik stel het uit. Zie er tegen op. Het liefst zou ik eigenhan
dig zijn meter aanzetten en naar buiten kijken. Geen palaver over
centen. Ik kijk terug naar onze zoektocht van het busstation. Wat
doet een mens zichzelf aan om zo kwetsbaar te dolen in een dorp
in de kop van Afrika? Want kwetsbaar ben je als gezin. Je kunt jezelf
wel beschermen tegen gevaren, maar niet je kinderen. Wat doe je
als iemand je kind beetpakt en haar een mes op de keel zet? Per slot
van rekening zijn wij een doelwit. In onze rugzakjes zitten kostbare
zaken. Dat weten die mensen toch ook? En alle mensen zijn overal
hetzelfde. Overal zijn goede mensen én slechte. De goede mensen
tref je toevallig, de slechte vinden jou ruiken dat je er bent. Zij
hebben sensoren die hen leiden naar dat toeristisch vee dat zich
overlevert aan inheemse welwillendheid. We eisen vertrouwen.
Waaraan ontlenen wij respect? Ik zou het niet weten. En kan genoeg
argumenten verzinnen waarom Tunesische mensen ons kunnen ver
achten.
We rijden nu over een brede, driebaans doorgaande weg naar Sousse.
Ik val binnen bij de chauffeur:
"Combien le prix de Sousse
"No problem tarif!"
Oh...oh, Tarif! Veel schiet ik daar niet mee op. Tarief, maar wat is
het tarief? Hoeveel moet ik nu betalen, man? Ik wil weten wat ik
mag afrekenen:
"Combien le prix de Sousse", herhaal ik. Hij kijkt mij lacherig aan. Uit
zijn bruine ogen kan ik weinig opmaken. Zij staan stil in zijn hoofd
en verraden geen emotie ze staan routineus zakelijk en vooral op
rustig. Ziet hij mij als een hijgerige westerling, die denkt te worden
belazerd of heeft hij nog wat in petto voor ons. Godverdomme, ik
vertrouw hem niet en werp een blik op de achterbank. Komt alle
maal wel goed Ridder, zegt mijn vrouw. Je maakt die jongen alleen
maar zenuwachtig. Hij kan beter op de weg ietten, want ik vind hem
maar gevaarlijk rijden. We rijden op korte afstand van de voorgan
gers, met een gangetje van 100 kilometer per uur. Soms haalt hij in
over de middelste baan. Typische erfenis van De Gaulle en consor
ten. Toch wil ik weten wat ik moet betalen. Ik richt mijn ogen op de
13
