Reizigers voor alle richtingen
Lou Vleugelhof
Wie enkele decennia geleden zijn reis begon op een station dat zo
wel begin- als eindstation was zoals Vlissingen, Hoek van Holland,
Den Helder, kon de conducteur voor het vertrek van de trein horen
(om)roepen: "Reizigers voor alle richtingen, instappen!"
Het was een suggestieve kreet, vol betekenis, beladen met verwach
ting en een vleug avontuur.
De dichter André van der Veeke koos deze kreet als titel voor zijn
bundel Reiziger voor alle richtingen. Vooruitlopend op de metaforische
betekenis van de titel geeft de dichter met deze nieuwe bundel aan
de lezer het (vertrek)signaal dat het lezen van zijn poëzie weer kan
beginnen.
Hij levert zijn gedichten uit aan de lezers die er alle richtingen mee
uit kunnen. De lezer heeft er twaalf jaar op moeten wachten. Het
eerste vertrekpunt van zijn poëzie was de bundel Het sacrament van
de sneeuw, waarmee hij in 1992 debuteerde in de Slibreeks. Hij publi
ceerde erna wel poëzie in verschillende literaire tijdschriften, maar
tot een tweede verzameling kwam deze 'luie' dichter niet voordat hij
een ruime keuze kon doen uit een grote voorraad die hij had aange
legd. Uit een abundantie van meer dan 300 gedichten koos hij er
welgeteld 89 uit. Een bescheiden aantal dat zou kunnen wijzen op de
uiterst kritische maatstaf die hij aanlegde, als ook op de teleurstelling
in de kwaliteit van gedichten die hij voelde na herlezing. Een feno
meen dat zich vaker voordoet bij kunstenaars die ongevoelig zijn
voor de hete adem van de mode.
Opening
Het gedicht dat de titel draagt Reizigers voor alle richtingen is het ope
ningsgedicht van de bundel. Het gaat als een aparte proloog vooraf
aan de secties die erop volgen en is als zodanig wellicht op te vatten
als een soort beginselverklaring of liever als een soort inauguratie
van thematiek en vormgeving van wat komen gaat. Omdat ik het
een bewegwijzerend gedicht vind citeer ik het in zijn geheel.
Reizigers voor alle richtingen
Op stations stond ik altijd klaar
om uit te zwaaien en achter te blijven
40
