Thema Kees Francke 2ZH-III.04 Langs tarwevelden die naar zweetvoeten ruiken fietsen Duitsers met helmen en vlaggetjes. Het toeristenseizoen begint vroeg dit jaar; ook de maaltijdresten rondom de picknicktafels wijzen hierop. Een gedicht is een steen, geworpen in de modderpoel van het bewustzijn van de lezer/hoorder.1 Het effect is altijd onvoorspelbaar en hangt niet alleen af van de kracht van de worp of de zwaarte van de steen. De omvang van de poel, de diepte ervan en het gehalte aan veront reinigingen spelen een even grote rol. De steen kan spoorloos zinken, maar hij kan evengoed bijna eindeloze golfbewegingen veroorzaken. De modder kan opspatten of luchtbellen vormen. Er zijn zelfs gevallen bekend waarin een geworpen steen een permanente geyser deed ontstaan, doordat een verbinding werd gevormd met een ondergronds reservoir: wij spreken dan niet zozeer van een steenworp als wel van een meteorietinslag. 'zweetvoeten': sommige landbouwgiften ruiken zo 1 What a reader should hear depends to a large extent on what he is aurally equipped, trained, and willing to hear. While to be sure the first two of these factors exercise strong influence on the third, information theoretical work remains negatively normative, in that it suggests at all levels of inquiry that no reader can be expected to hear too much at a single listening. E.E.GeorgeHöldcrlin's "Ars Poëtica", Mouton, Den Haag 1973) Twintig meter na de recreant Ruikt men nog zijn zonnebrand. 15

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2002 | | pagina 15