Thema Roosje
sten. Wij gaven graag teksten uit die de grote uitgeverijen om aller
lei redenen lieten liggen. Daar hoorden zeker bij de gedichten van
beginnende dichters. Maar ook vertalingen van gedichten die nog
niet in het Nederlands waren verschenen. Wij hebben een aantal
teksten uitgegeven die nooit op de boekenmarkt zouden zijn ver
schenen, als wij ze niet in de Slibreeks hadden gepubliceerd. Daar
mee hebben wij de boekenmarkt verrijkt en tevens onze kleine strijd
geleverd tegen de economische macht van de toptienlijsten. Nu wij
tegenwoordig alles heel simpel kunnen meten en daardoor in getal
len kunnen uitdrukken, verwarren wij kwantiteit met kwaliteit, dat
wil zeggen: veel is goed. Erger is dat de media zich ook helemaal op
de hoge cijfers zijn gaan richten en uitsluitend aandacht schenken
aan het smalle assortiment van de toptienlijsten.
Aan dat circus hebben wij nooit meegedaan. Het moest voor ons te
maken hebben met kunst, met teksten die er toe doen.
Kortom, wij hebben geen gemakkelijke weg gekozen en daarom is
het zo bijzonder dat wij er na 24 jaar nog steeds zijn. Wellicht juist
door die eigenzinnigheid die onze reeks een 'smoel' heeft gegeven,
bestaan we nog steeds.
Voordat u gaat denken dat de Slibreeks wordt gemaakt door een
stelletje masochisten, wordt het nu tijd voor iets aardigs. Wij hebben
altijd de steun gehad van een grote groep abonnees en hun bemoe
digende reacties. Altijd zo'n 5 a 600. waarvan er zo'n 150 uit Zeeland
afkomstig zijn. Het vergaat de Slib net als de schelpdieren: wat in
Zeeland aan hoogwaardige producten wordt gemaakt, wordt bij voor
keur geëxporteerd. Ik denk ook aan de vriendschap die is ontstaan in
de redactie door samen aan een boeiende reeks te werken. Maar van
het grootste belang was, denk ik, de vreugde die ons bij ieder nieuw
nummer overviel. Want een nieuw boek in handen houden, dat is
iets. Zoals vandaag nummer 100/101.
Wij hebben in de redactie lang nagedacht over de vraag, wat doe je
nu met zo'n jubileumnummer? Het meest voor de hand liggende
was: alle auteurs die ooit in de Slibreeks waren uitgegeven te vragen
een tekst te leveren voor het jubileumboek. Maar niemand gaat voor
zo'n boek natuurlijk een tekst schrijven. De auteurs trekken hun lade
open en daaruit komt doorgaans niet het beste werk te voorschijn.
Daarom zijn wij van dat plan afgestapt.
44
