slapen vooral ontkiemen wortels zwart. Sigarettenpijp losjes in haar
linkerhand, haar bundel Zwarte Liefdes in haar rechter. Tijdens een
overgang van de ene strofe naar de andere legt zij de bundel neer op
de lessenaar, om deze weer op te pakken bij de aankondiging van
een volgend gedicht. Serena is gewoon te declameren. Poetry by heart.
Zij maakt een rustige, geconcentreerde indruk. Haar dichtregels wel
len gecontroleerd uit haar zwarte lippen. Elke beklemtoning van een
woord of klinker klinkt naturel.
De laatste strofe van haar gedicht luidt:
De Dichteres leegt aldus haar Ziel
Ontdoet zich van elk omhulsel
Voor U.
Voor U,
Stelt zij zich naakt dus kwetsbaar op,
En prostitueert haar Muze.
Gina klapt in haar handen. Ze heeft haar zonnebril in haar schoot
gelegd. Haar linker oogkas is gezwollen en kleurt zich aquarelgeel,
met groene uitlopers gelijk lommer. Moet een flinke klap zijn
geweest en volgens mij niet met de vuist. Ik denk aan een hard
voorwerp: microfoon, bierfles skischoen, zaklantaarn, GSM of af
standsbediening. Serena geeft een toegift. Het is een nieuw gedicht,
vanmorgen nog geschreven. Titel Gina.
De Muziekhoer rondt de voordracht af met La Naissance de l'Amour,
John Cale. Gina sluit Serena in haar armen. De twee lopen dansend
weg en verdampen tot een snapshot.
Weer vind ik mij alleen. Nu echter zit ik, en kan alles overzien. Ik
drink de Wodkajus leeg van Gina en steek mijn sigarenstomp op
nieuw in brand.
Er komen nog steeds mensen binnen en niemand maakt aanstalten
om weg te gaan. Enkelen betreden de trap en gaan naar boven, 't Is
vol!
Een grove gestalte komt de trap af. Ik zie juist 'n rode sportschoen.
Het in zwart zijde gehuld been rust op de tweede trede van boven.
Het Been wil iemand nog iets toevertrouwen. Ik sta op en loop rich
ting wenteltrap, daar hoor ik Madam I.:
35
