"Lees dit maar! De woensdag en het weekend worden topavonden. Ik verwacht je binnen 'n maand terug voor een interview. Kom je niet ook goede vrienden, maar niet meer in mijn Huis. De pers maakt laatstelijk een arrogante indruk. Jullie zijn welkom, maar niet van doorslaggevende betekenis voor Ons succes. Ben je mee? Mijn Huis heeft wel pretenties, maar duldt geen arrogantie. Adieu Kran tenjongen," en schudt mij de hand met de toevoeging "I.Madam I." Pleur 's op zeg, denk ik. Neem haar kantoor in ogenschouw. Realiseer mij dat Zij weinig te verbergen heeft en stap wakker geschud de wen teltrap af. Madam I. is beneden aan het woord. Wanneer diezelfde Mannin voor mij de deur openzwaait, hoor ik Madam I. de aan wezige gasten toespreken: let op mijn woorden lieve mensen, er zullen hier meer journalis ten komen dan we nodig hebben." Ik blijf nog even voor de deur opening staan en Mannin sluit de deur tegen de druilwind. "Wij, Maison d'Art zijn de Bron van waaruit iedereen zal drinken. Potten kijkers op het tweede plan. Hef het glas op Ons aanwezigen!" In de auto - pepermuntje, Belgaatje en op weg naar mijn stamlokaal - vraag ik mij in alle ernst af waar ik in Hemelsnaam ben geweest. Een oorlogsverslaggever raakt pas thuis doordrongen van de gruwe len die hij heeft ervaren. Ik raak op weg naar een vette pint danig onder de indruk van wat ik heb gezien, of beter gezegd van wat ik nog niet heb gezien van wat ik vermoed. Nee! wat ik heimelijk wil vermoeden: een unieke horecazaak. Een transparante horecazaak, die vele geheimen kent. Verbeter mijzelf. Geen geheimen: vele in gangen facetten van divers Genot. Voor een ieder toegankelijk. Neem mij voor de documentatie aandachtig door te nemen. De mot regen gaat over in natte sneeuw. Erger mij aan de haperende linker ruitenwisser en denk aan mijn gezin. Ben gescheiden en denk dage lijks aan hen met een dreinende pijn, maar ben tevreden over de genomen beslissing van mijn vrouw mij eruit te smijten. Een ver slaggever ben ik. Wanneer ik dool, ben ik ergens. Nog nooit een thuis gevonden misschien vandaag. Eén maand later. In Thialf worden almaar rondjes geschaatst, totdat een ongelukkige 29

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2002 | | pagina 29