Landschap
Fred Penninga
Nu ik langzaam
op een landschap ben gaan lijken
wil ik weten wat je in me ziet
Zie je het glooien van hellingen
heuvels waartussen valleien
nauwelijks bebost; zon tot op de grond
doorploegde akkers tot de horizon?
Of zie je hoe ik ben verkaveld
door de jaren in cultuur gebracht
hoe zich een wegennet, agglomeraat, bebouwde kom
over heel mijn wezen heeft gelegd?
Of zie je niet veel meer
dan contouren zonder perspectief
een vermoeden van kleur onder strijklicht
nadat de mist is opgetrokken?
Neem me bij de hand
leid me rond en vertel me mijn landschap
tot voorbij het verdwijnpunt
