Avond in Ramallah
Cees Maas
Weet je nog die nacht met duizend sterren in Jeruzalem? We zaten
in de heuvels aan de rand van de oude stad. We keken neer op de
eeuwenoude muren, de dikke honingkleurige stenen. Een levend
sprookje was het. Bethlemen lag achter ons, we hoefden ons maar
om te draaien om de witte huizen te zien, geplakt tegen een berg.
Schapen struikelden door de steenvelden. Nee, de herder ontbrak
niet. Een hond blafte. Over de heuvels gleed bijna hoorbaar een
warme wind. En we roken onbekende bloemen.
Jij zei dat sterren op halogeenlampjes leken.
En toen we daar zo stil zaten te staren, knalde de gitaar van Eric
Clapton de avond in stukken. Een live concert in de oude stad, lazen
we later in de Jerusalem Post. Het geluid van de gitaar klonk als een
reusachtige kettingzaag die alles van dat moment wegvaagde. Alleen
het beeld bleef. Een reusachtige kettingzaag, maar dan prachtig.
In my white room with black curtains.
Wow.
Die avond hebben we gehuild in de heuvels van Jeruzalem.
Ramallah is heel anders dan Jeruzalem, weet je. Het voelt ook anders.
Niet dat ik erin mag, want er rijden tanks door Nahda Street en
mensen voeren er oorlog. Het gaat om macht, bezit en haat, dus je
begrijpt het wel. Geen sterren en geen sprookje. Ik wacht al bijna
een uur aan de rand van een buitenwijk. Witte flats van drie verdie
pingen, een garage met een rode mercedes voor de poort en een
onwaarschijnlijk zwarte asfaltweg. Een kind speelt met een lege
plastic zak. Telkens wanneer de wind de zak opbolt laat het meisje
het los en geeft kreetjes als de zak een eindje omhoog vliegt. Een
verlegen militair met lichtblauwe ogen, een jongen nog, heeft onze
passen meegenomen naar een golfplatenkantoortje. We mogen de
stad niet in.
De stad is aangeschoten en ziet er vanaf hier ook uitgewoond uit,
maar eens noemden ze Ramallah de Bruid van Palestina. Vergeet dat
niet. Slechts tien mijl noordelijk van Jeruzalem op een kleine 900
meter boven de zee werden de karavanen gastvrij onthaald. Het cul
turele leven, de keuken en de buikdanseressen waren beroemd, van
Tripoli tot Istanbul. Ramallah is niet niks, weet je.
Van hier hoor je de tanks op het hoofdkwartier van Arafat schieten.
Een tank geeft altijd twee klappen, een doffe en dan heel snel erna
39