spreekt over de één procent kans die hij heeft gegrepen en speelt
op de piano, een liedje van tsja, heel bekend. Later blijkt dat ik in
het afgelopen jaar weer veel heb gemist, waaronder een interview
waarin Wieg aankondigde zelfmoord te gaan plegen. Hij sluit zijn
optreden af met een paar gedichten, maar later op de avond herin
ner ik me vooral zijn muzikale optreden. Ik weet dat ik een bundel
van hem in de boekenkast heb staan, maar kan me niets van die
gedichten herinneren. Het in de verzamelbundel opgenomen 'De
tulp voor het raam' is poëtischer dan zijn popoptreden deed ver
moeden.
Daarna komt Elly de Waard, als ik het mij goed herinner. Haar ge
dichten spreken mij niet zo aan, maar sinds ik een workshop bij haar
heb gelopen, inmiddels al weer vele jaren geleden, heb ik wel respect
voor haar. De wijze waarop ze geheel onvoorbereid op de poëzie
van de deelnemers reageerde en zelfs over het slechtste werk vol
spelfouten iets positiefs wist te zeggen, staat mij nog goed bij. Ze
bewees zich daarbij een dichteres in hart en ziel, een kwaliteit die
persoonlijke smaak en stijl overstijgt. Het gedicht dat in de ver
zamelbundel is opgenomen, 'Penthouse lovesong', vind ik knap in
elkaar zitten, veel knapper dan de luchtige gedichten die ik ken uit
haar Het zij (1995). Ik vind het zelfs een goed gedicht, al is het naar
mijn smaak toch iets te lief, net als de poëzie van Edith Knaack, hoe
groot het niveauverschil tussen de twee dichteressen ook is. Ik pro
beer mij tevergeefs te herinneren wie schreef dat er maar een haar
verschil zit tussen poëzie en niet-poëzie, maar dat die haar wel de
betekenis van een wereld heeft. Misschien heeft Ramsey Nasr toch
ongelijk en is het verschil tussen goede en slechte poëzie wél iets om
af en toe een beetje over te woordenstrijden. Daarna vraag ik mij af
of dat lieve wat mij niet ligt een algemeen kenmerk van dichteressen
is.
Het verrast me niet dat Alice dit blok later het leukste vindt. Het ver
rast me evenmin dat de volgende dag bij het acht uur-journaal voor
al uit dit deel fragmenten worden getoond. Zwagerman en de blote
bast van Rogi Wieg, dat zijn toegankelijke, makkelijk aansprekende
beelden.
Wanneer er weer een entr'acte begint, loop ik de zaal uit om een
biertje te drinken en een sigaartje te roken. Glas en sigaar in de hand
loop ik naar een van de zitjes, passeer daarbij onze burgemeester.
Even later loopt de fractievoorzitter van de PvdA voorbij, daarna die
15
