de opdruk 'Zeeland'. Henk heet Geerlings van achteren en dat bindt
hem aan het oude land. Zijn verre wortels liggen in Hulst. Zelf kan
hij ook een beetje Nederlands. 'Woekaattut', lacht hij schaterend.
Met mij gaat het goed, antwoord ik. En we lachen wat, samen op die
snikhete parkeerplaats. Henk drukt me een foldertje van zijn com
pany in de hand. Hij kweekt New Hampshires en California Grey
Leghorns, lees ik. En ik wil nog wat vragen. Maar Henk zit alweer in
zijn piek up-truck en rijdt langzaam de parkeerplaats af. 'Woekaat
tut?', kraait hij ten afscheid, en hij zwaait.
Ik word hier gek van de reclameborden. 'Drink deze koffie', 'Eet dit
brood', 'Wij zijn de besten', 'Wij zijn de allerbesten', 'Koop uw auto
bij ons', 'Onze kerk heet u hartelijk welkom', 'Jimmy the Pizza King',
'Free Brochure'. Het zijn bevelen die zich opdringen aan mijn vrien
delijke wereld. Want het is warm en de vrouwen lopen in korte
rokken. Iedereen glimlacht naar me en ik heb zojuist gezeten op de
bank waar ook Hemingway ooit zat. Ik voelde me goed, tot ik op die
verdomde borden ging letten. Nee, ik kon er niets aan doen, mijn
oog werd getrokken, ik kon ze niet ontlopen. Tot ik dus op die ver
domde borden ging letten die overal hangen. En de orders donder
den mijn hoofd binnen. Koop dit, koop dat, doe dit dat. Fuck it!
Eten in echte kitsch doe je in The Dutch Village, een imitatie van
een Nederlands dorp waar de regen op rode plastic dakpannen tikt.
Het is wel leuk, een friemelstadje met een Rembrandtstraat, een
zweefmolen, en een heuse ophaalbrug. Het is een spruitjessprookje
waar iedereen lang en gelukkig leeft van de toeristendollars.
Bij Café De Zoete Haan hebben ze een foutje gemaakt en het De
Zeote Haan genoemd. Vandaag zag ik in een Hollandse souvenir
winkel een bakfiets die ze 'bakfiet' noemden, die van Michigan kij
ken niet op een taaikronkeltje of twee. Twee Japanners fotograferen
elkaar voor een Amerikaanse brandkraan. "Typical Dutch", zegt de
ene tegen de ander, 'dat is nou typisch Nederlands'. Ik passeer ze en
wijs op mijn borst. "Typical Dutch", zeg ik en ze lachen en roepen:
"Yes, yes".
De menukaart in de Queen's Inn (rookvrij sinds 1994, we are proud
to say) leest grappig. Ze hebben er Hollandse specialiteiten als nasi
goreng, saucijzebroodjes, erwtensoep, Dutch metworst en hutsput,
met spelfout en al. En als topper de kip Beatrix, die ik vanavond eens
8
