moet nemen! Weet je wat? We schieten met z'n vieren, maar slechts
een van ons zal met scherp schieten. Dat scheelt toch weer, niet?
Ik stond daar een maand geleden op de torentrans van een oude
kerk, met prachtig uitzicht over Veere en verder. Dan sta je daar heel
hoog, je denkt de hemel te kunnen pakken. En plotseling schrok ik.
Ik schrok omdat ik bang was dat ik over de omheining zou springen.
Herken je dat, Maarten, dat je bang wordt een onbedwingbare nei
ging te voelen om te gaan springen?"
Maarten Breedveld drinkt van de dure wijn, maar het bevalt hem
niet. En nu moet hij ook nog eens gaan filosoferen met Greet je
Ponstra.
"Nee Greetje, eigenlijk ken ik die angst niet. Wel dat ik bang kan zijn
om plotseling vreemd gedrag te vertonen in het bijzijn van mensen.
Ken je dat niet? Bang dat je je niet kunt bedwingen om op een tafel
te gaan dansen, een striptease uit te voeren. Of een stuk van je das af
te knippen. Een fles wijn in je broek leeg te gieten. Je wilt het niet,
maar toch ben je bang dat je het gaat uitvoeren."
"Ik zie je ogen glimmen, Maarten."
Een fijn staaltje van zelfprojectie, denkt Maarten Breedveld, want hij
ziet de wijd geopende ogen van Greetje Ponstra glanzen, als gepoetst
zilver in de felle middagzon.
"Maar ik doe het niet. Net zoals jij niet zult springen van die toren
trans in Veere."
"Ik zal inderdaad niet springen en zeker geen gekke capriolen uit
halen tussen het publiek. Ik heb mijn verantwoordelijkheden voor
een welvarend bedrijf. Maar jij hebt natuurlijk veel minder te ver
liezen. Jij kunt makkelijker zwichten om aan die neigingen toe te
geven. Dat is beangstigend."
De laatste zinnen heeft Greetje Ponstra uitgesproken zonder hem
aan te kijken. Ze is alweer in gesprek met haar overbuurvrouw en
tussendoor fluistert ze in het oor van de directeur. Maarten Breed
veld ziet vriendelijke collega's hun glazen heffen en speels flirten
met de serveerster. Weer voelt hij een versnelde hartslag en zijn huid
breekt als de dijken van Zeeland in 1953. Zweet dat met zandzakken
niet meer is te stoppen.
De Wiener Schnitzel wordt geserveerd, samen met worteltjes, aard
appels en frieten. Maarten Breedveld zwijgt, als enige aan de tafel.
Maar hij luistert ook niet meer. Kijkt niet meer om zich heen. Drinkt
en eet zonder iets te proeven. Hij denkt aan een torenschans ergens
11
