De derde vader
Michel Reinders
Behalve de vrouw die Amersfoort een wereldstad vond, heb ik nooit
een wonderlijker mens gekend dan Maria. Op een dag kwam mijn
broer met haar langs. Ze wilden mijn zoontje trakteren op pannen
koeken.
"Dit is nou Maria," zei Marcel, "Ze is de trots van Haarlem, niet
alleen vanwege haar schoonheid, maar ook omdat ze de drijvende
kracht is achter 'Vrij Haarlem'. Je kent die partij toch wel? Weg met
de arrogante aristocraten en lang leve de onderdrukten der aarde, zal
ik maar zeggen."
"Hallo," zei Maria en gaf me een hand.
"Maria en ik gaan een bomaanslag plegen, zodat onze politieke be
weging eindelijk serieus genomen worden."
Klaarblijkelijk keek ik nogal beduusd.
"Grapje," riep mijn broer en hij vervolgde tegen Maria: "Dat is nou
het probleem met Peter. Hij heeft geen gevoel voor humor. Sinds
hij bij het Ministerie van Justitie werkt is dat alleen maar erger ge
worden."
Er was een andere reden dat ik niet kon lachen om de grap. Ik wist
dat 'Vrij Haarlem' een politieke beweging was die zich begaf op de
rand van het toelaatbare en zich inliet met louche figuren.
"Het valt allemaal erg mee," zei Marcel toen ik er ooit over begon,
"Laat me je het uitleggen."
"Ik wil het niet weten," antwoordde ik.
"Je bent net een struisvogel," merkte Marcel op, "Je steekt de kop in
het zand."
"Daarover zou ik niet zo denigrerend doen. Dankzij deze strategie
gaat de struisvogel al erg lang mee in de evolutie."
Mijn broer had een ingewikkelde verhouding met Maria omdat zij
nog een andere minnaar had: ene Jonas, die dacht dat hij een profeet
was.
"Ooit zal ze met mij trouwen," zei Marcel, "en dan schenk ik haar
zeven zonen."
"Begin maar met één," antwoordde ik.
"We komen je zoon lenen," sprak Marcel, "We gaan pannenkoeken
eten. Dat is leuk voor hem."
Maria ging stil op de bank zitten en liet het gesprek over aan mijn
30