"Ik heb je nooit gevraagd om een rol te spelen in de opvoeding, als
je dat bedoelt. Er zijn al twee mannen die popelen om vader te wor
den. Aan een derde vader heb ik geen behoefte."
Klaarblijkelijk zag Maria meer in me dan een zaaddonor, want ze wil
de me vaker zien dan strikt noodzakelijk was. Ze werd een onderdeel
van mijn leven. Mijn lijf gloeide dagen nadat we hadden gevreeën.
Haar geur hing om me heen en haar passie deed mijn huid tintelen.
Ze was zo aanwezig dat het mij verbaasde dat mijn vrouw er niets
van merkte.
Altijd ging het initiatief uit van Maria. De ene keer dat ik het in mijn
hoofd haalde haar te bellen, reageerde ze gepikeerd.
"Je moet me niet bellen," zei ze.
"Ik verlang naar je."
"Je hebt niet het recht me te claimen. Laat me met rust."
Toen ze gekalmeerd was, zei ik dat de afstandelijkheid haar enkel
aantrekkelijker maakte.
"Dat is goed," zei ze, "het houdt je scherp."
Plagend vroeg ik haar of het niet egoïstisch was om zo zonder gêne
een kind te willen.
"Hoe moet het met de politieke toekomst van Haarlem als jij moeder
wordt? En al dat vrijen met mij, houdt dat je niet af van de bevrij
ding van Haarlem?"
"Seks is politiek," zei Maria, "We maken de nieuwe generatie. We
creëren een kind dat het vaandel kan dragen op de dag dat Haarlem
vrij is van de arrogantie van de macht."
"Is het erg als ik het gewoon lekker vind?" vroeg ik.
Ze kuste me.
Na vier maanden zei ik tegen Maria dat het zo niet door kon gaan.
Het zou niet eeuwig lukken om onze relatie voor mijn vrouw ver
borgen te houden. Eén ding was helder: mijn vrouw was iemand die
het niet over haar kant liet gaan als ze erachter kwam dat ik met een
ander omging. Ze zou gekwetst zijn, woest, en op wraak zinnen. Ze
zou er alles aan doen om mij de kinderen te ontnemen. Dat was
mijn achilleshiel. Nooit zou ik het kunnen verdragen zonder mijn
kinderen verder te moeten. Wat moet ik verder alleen door het
leven? Ik zag me al zitten op een zolderkamer. Maria keek mij pein
zend aan en zei: "Oké." Dat was al haar commentaar.
34
