roman en het kleine, schuldbeladen Hollands realisme", twee tegen
stellingen. Een unieke poging, zelfs al zou hij niet geheel geslaagd
zijn, die de roman op de longlist van de AKO Literatuurprijs bracht
en leidde tot een nominatie voor de Gouden Uil. Het boek werd in
het Duits vertaald.
In het verhaal 'Nog een nacht' uit Vulkanen vanaf zee was er een
echte hoofdpersoon en dat was voor het eerst dat Brokken niet zelf
de camera was waardoor de gebeurtenissen werden bekeken. In De
blinde passagiers was dat ook het geval, maar de hoofdpersoon kan
makkelijk worden gezien als een alter ego van de schrijver. In de
bijna even omvangrijke roman De droevige kampioen (1997) is dat
minder evident. Het verhaal van de wereldberoemde tafeltennisser
Riki Marchena die in de goot terecht is gekomen, wordt in korte
hoofdstukken vanuit verschillende gezichtspunten verteld, behalve
vanuit het gezichtspunt van Jan Brokken. Is het dat jeugdtrauma, die
angst zich te binden, de vraag hoe eerlijk een mens moet zijn, het
succesvolle verleden? In ieder geval beweegt Brokken zich als auteur
verder van zichzelf vandaan, weg van de zo nadrukkelijke autobio
grafische invalshoek. De beschrijving van Curasao is nog steeds zo
journalistiek, dat de flaptekst Curasao de eigenlijke hoofdpersoon
noemt.
In de schrijverscarrière van Jan Brokken kan makkelijk een langzaam
maar zeker stijgende lijn worden onderkend. De kracht van zijn werk
- gelegen in een unieke, on-Nederlandse combinatie van exotische
beelden, een epische verteltrant, de wijze waarop personages worden
uitgetekend, waarvan de auteur Jan Brokken er slechts één is, en het
altijd relativerende inlevingsvermogen waarmee hij zijn personages
uittekent - betaalde zich in prijzen en nominaties, verfilmingen
en vertalingen in het buitenland. Een succesvolle carrière van een
auteur wiens volgende werk al vroegtijdig wordt aangekondigd, zoals
met Jungle Rudy (1999) het geval was, een boek dat in het verlengde
ligt van werken als De moordenaar van Ouagadougou, De regenvogel en
Goedenavond mrs. Rhys, en dat na Burkina Faso, Gabon en Dominica
opnieuw een exotische, weinig bekende streek binnen de Neder
landstalige literatuur brengt. Deze keer is Brokken niet op zoek naar
een literator, maar naar de Hagenaar Rudy Truffino, die in de vijf
tiger jaren in de Gran Sabana terecht kwam, het gebied met de tafel
bergen of tepuis, dat zich in Venezuela onder de Orinoco uitstrekt,
wordt bewoond door de Pemón-indianen en dat lange tijd een witte
27
