Doorzwemmen Cees Maas Ik zou over Wim willen schrijven, maar ik weet niet hoe. Hij stierf alweer tamelijk lang geleden. Ik was aan het timmeren met Jaap bij Eli Carlier toen ze het kwamen vertellen. Wim is dood. Horen jullie het, Wim is dood. En we knikten dof. Iedereen wist dat Wim zou sterven, dat wist hijzelf ook. Want hij had kanker van het ergste soort. Iedereen wist het. En als je hem tegenkwam in het dorp wist je niet waar je moest kijken. Want hoe kijk je naar iemand die dood gaat? Niemand wist het. Alleen Wim zelf, die wist het. Hij klaagde nooit, hij groette je joviaal en sloeg al te schuchtere jongens op hun schouders. Wim was de dapperste van ons allemaal. En natuurlijk was hij populair, en knap en sterk en de beste voetballer. Want het lot treft altijd zulke mensen. Mijn beeld van hem is zwemmen bij het Volksbad. Met Henk en Peter. Zestien of zeventien waren we. We zwommen naar Engeland toe, zo ver dat we over de duinen de klok op de toren konden zien. En alle Domburgers weten wel hoe allemachtig ver dat is. Hadden ze het zelf niet gedaan of geprobeerd, dan hadden ze hun het hun kroost of broertjes en zusjes wel ten strengste verboden. Zo ver was het. We zwommen tot we de klok konden zien. Niet hoe laat, dat konden we niet zien, want daar zat je dan te ver voor. We zwommen voor de klok, om er later tegen de meiden fors over te kunnen op scheppen. Wim, Henk, Peter en ik. "We hebben gisteren nog even gezwommen tot we de klok konden zien," we zouden het achteloos zeggen, een shagje rollen en diep onverschillig kijken. Het ging, herinner ik me, nog verrassend gemakkelijk ook. Ik was niet bang. De zee was glad en het was noordwestenwind dus er zaten geen kwallen. We zwommen kalm en hijgden nog niet eens toen we de klok zagen. De mensen op het strand waren stipjes. "Zo," zei Henk. "Zo," zei Peter. "We zwemmen door," zei Wim. En dat vonden we nogal wat. "Eerst kijken of we zand kunnen duiken," zei Henk. Zand duiken namelijk, deden we vaak, om te kijken of we niet te diep zaten. Alleen, sommige jongens doken nog zand op zes meter 17

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2000 | | pagina 17