Niet voorlezen:
We pakken onze spulletjes op en zoeken een ander plekje. Voor even
maar want de viswateren zijn nu vogelvrij.
De zon staat hoger nu. De wind is minder koel en de vriendinnetjes
zwaaien van verre. We zoeken een goed plekje om onze vissen en
krabben terug te zetten. Een plekje waar de andere kinderen niet bij
kunnen en waar het water koel is zodat de visjes weer een beetje
wakker kunnen worden.
En dan geef ik mijn kind over aan haar leeftijdsgenoten en mijzelf
aan mijn gedachten. Straks zal ze terug komen, mijn Odyssa, nat
van het zwemmen. En ik zal haar de handdoek met het geborduurde
visje aanreiken.
En in afwachting van haar stralende verschijning, zal ik de Voetbal
international lezen en mijn liefde koesteren.
In de klassieker: Gestalt therapie: ontwikkeling en groei in de mense
lijke persoonlijkheid schrijft mede-auteur Paul Goodman: "De ver
bluffende overschatting van kinderen in onze cultuur, die de Grieken zou
hebben verbijsterd, is niets dan de reactie op de onderdrukking van de
spontaniteit der volwassenen met inbegrip van hun spontane drang om
hun kinderen af te slachten). Daarnaast worden we overweldigd door onze
eigen minderwaardigheid en identificeren we ons met de kinderen in een
poging hun aangeboren levenslust te beschermen.
Ik denk dat op deze theorie weinig af te dingen valt. Het is de toon waar
ik bezwaar tegen maak. Hij is gespeend van liefde, hetgeen past bij een
wetenschappelijk werk. Maar ik heb mijn liefde toe te voegen aan mijn
intelligentie. Ik neem mijn kind serieus. Ik bewonder haar en verbaas
me over haar leeftijd. Ze lijkt nu al completer dan ik ooit zal zijn, maar
misschien beginnen we wel compleet en vallen we vervolgens, stukje bij
tergend beetje, uit elkaar.
32
