Zoë praat honderduit. Zij draagt de emmertjes, ik de schepnetten en
de Curverdoos. Het natte zand waaiert onder onze voeten uiteen in
vluchtige paarse en groene ingevingen. De achtergebleven plassen
liggen er ongerept en betoverend bij. Geen kinderen zijn ons van
daag voorgegaan in het omkeren van de stenen, het doorzoeken van
het wier, het omwoelen van het zand. In dit ochtendlicht is het
ondiepe water een en al belofte. De stenen, voor het grootste deel
brokstukken van Duitse bunkers, zijn groen begroeid en met zee
pokken gemazeld. De ruïne van een stad onder water die met het
komen en gaan van het tij van inwoners wisselt.
Nu ik dit opschrijf denk ik aan de trappen van een ondergelopen
Griekse tempel en het boek van Iman Wilkens, getiteld Waar eens
Troje lag. In dit boek poneert Wilkens de stelling dat de Trojaanse
oorlog in feite de oorlog was die werd gevoerd tussen de Kelten van
het vasteland van West-Europa tegen de Kelten in Engeland. Het hel
dendicht over deze oorlog, de Ilias, werd gedurende vier eeuwen
mondeling overgeleverd totdat het in Griekenland werd opgeschre
ven door Zeevolken die zich daar hadden gevestigd. Voorts blijkt
de Odyssee onder meer een mondelinge kaart van de Atlantische
Oceaan te zijn geweest, met nauwkeurige zeilinstructies voor de
Keltische zeevaarders.
Wilkens schrijft onder andere: "Toen ik op zoek naar aanknopings
punten in Zeeland rondreisde, vond ik verscheidene aanwijzingen
dat nabij de stad Vlissingen inderdaad een voorchristelijke inwij
dingsplaats moet hebben bestaan. Door de boulevard te volgen die
langs de kust van de oude haven naar het noordwesten loopt, wat de
looprichting van Odysseus was, komt men na ongeveer twee kilo
meter bij een strand dat Nollenstrand wordt genoemd en dat be
grensd wordt door met bomen begroeide duinen, het Nollenbos."
En even verder: "De Kelten geloofden dat ze allemaal afstamden van
Vader Dis, bewerend dat dit de door de druïden bewaarde overleve
ring was. Hier op het 'strand van de Gewijde Cirkel' (Nollenstrand)
bij de 'Hoek van Dis' (Dishoek) moet Odysseus zijn ritueel contact
met de dood hebben gehad door middel van de gnostische doop.
Dit zou verklaren waarom de naam Odysseus is verenigd in de stad
Vlissingen (Ulyssingen)."
30
