stroom van drank en de gorgelende plassende stroom van de rivier
hetgeen, gevoed en gesterkt door de vreemde inmiddels nachtelijke
atmosfeer, bij de eerste aanlegplaats resulteerde in een zienswijze
welke de veelvormigheid der dingen onthutsend openbaarde. De
lichten van de in duister gehulde stad veranderden in de contouren
van een gigantische tanker. Daarachter een kraan van immense
proporties. En daar, hoog in de lucht, tegen de onzichtbare bergflank
geplakt: Onze Lieve Heer? Althans toch met een beetje fantasie. Zelfs
de immer droefgeestige reisleider tuurde in de verte en moest ge
schrokken bekennen hetzelfde waar te nemen; onze zienswijze deel
achtig te worden.
Het waterpeil zal in 2003 tot 135 meter boven de zeespiegel rijzen. In
2009 tot 175 meter.
Als een Godsoordeel verkondigden de enorme borden boven de steden en
dorpen het vonnis.
Soms, in de morgenmist, wanneer ze niet zichtbaar zijn, vergeet men even.
Enorme vuren verhitten de overmaatse ijzeren wokken in het net
met brandslang schoongespoten restaurant van het schip. Tijd voor
het ontbijt. Aap, hond, kat, insect, vleermuis? U zegt het maar. Op
wankele krukjes wachten we af. Ah, daar zijn de stokjes al. Snel
pakken voordat ze de kletsnatte tafel afdrijven. Waar is Franciska?
Ze voelde zich niet wel en is onder behandeling bij de scheepsarts,
die haar geruststellend mededeelde niets te zien in de traditionele
Chinese geneeswijze. Hij is meer westers georiënteerd; heelt alle
kwalen door aanleg aan een antibiotica-infuus. Nooit is Franciska
meer dezelfde geworden.
Voort glijdt het schip over de kolkende stroom van de Yangzte.
Toeeeiiii, roept het klaaglijk en toeeeiiii antwoorden stroomopwaarts
ploeterende schepen. Het lijkt op een noodkreet zo diep onder de
borden waarop 135 en 175 staat. Op de ark van Noach bevinden we
ons; uitverkoren westerlingen zijn we, verkozen, maar ook gedoemd
onze bestemming te bereiken. We besluiten witte duif te eten op
de plaats van aankomst, achter de vestingwerken waaraan 250.000
arbeiders nijver werken en van wie er af en toe een dood neerploept
in het wezen dat zich niet tot elke prijs laat dwingen tot deze ge
dwongen obstipatie, die dit fantastische gebied voor eeuwig onder
water zal zetten.
24
