Daskalopetra
Wim van Leest
Er was een rots waarop Homerus zou hebben gezeten
een stenen stoel speciaal voor blinde dichters gemaakt
met uitzicht op water waarin Europa aan Azië raakt
en waar je licht het verschil tussen werelden kunt vergeten
Geef mij een mast opdat ik mijzelf eraan vastketen
totdat in mijn hoofd het gezang van de sirenen staakt
ik langs het land ben waar cycloop eenoog koning waakt
de verleiding diep van binnen door de zee is uitgesleten
Op de ruïnes van Troje waarde ik rond met een houten kop
gedachten als symbolische krijgers in mijn geest verstopt
het verleden te vlug af met van die klassieke slimmigheden
Al geloof ik niet dat ik ooit geschiedenis zal schrijven
er ergens tussen het puin iets van mij zal overblijven
ontdaan van mythische proporties rest een schimmig heden
