Omgeving
René van Schagen
Ik zoek de keizerin.
Haar stem is uit de zee verdwenen.
Haar brieven in de lucht kan ik niet lezen;
de lucht is omgedraaid.
Zij is, dat zeggen de berichten,
naar algemeen gebruik als haar spiegelbeeld verkleed.
Op deze wijze ingepakt verdwaalt zij soms een tijdje
in haar eigen stad en land.
Tot zij weer terugkeert naar het water aan de kant.
Ik zoek de keizerin. Ik moet haar vaak hebben gezien.
Haar sporen keren overal de tijd.
Veulens die vanzelf ontstaan.
Het hagelwitte petje van een tuinder.
Het landschap in het algemeen.
De wisseling van talen.
Mensen met wielen.
Dat moet toch door haar blikken zijn geraakt.
Als ik het zie, moet zij het ook hebben gezien.
Ik zoek de origami-keizerin van deze tent.
Volgens wier plan en bestudering het eiland
uitgevouwen werd,
vanmiddag, toen de zon nog scheen.
De vrouw, die met kastanjes gooit,
en die de eenden uit de sloot jaagt,
met roffelende vleugels.
Die wilgen aan het water weeft.
Die koolmezen te berde brengt. Die zoek ik.
38
