Het Project Marco Kunst Na deze woorden sneed Zeus de mensen in tweeën, zoals men morellen doorsnijdt om ze in te maken, of eieren met een haar. Plato, Symposion. "Vijf uur! Ga heen en vermenigvuldigt u! Thuis staan de brokjes al dampend op u te wachten!" riep De Hond zoals iedere dag aan het eind van de middag verveeld vanuit het kantoortje de werkplaats door. Binnen een paar tellen kwamen de verschillende machines sputte rend tot rust en daalde een vermoeide stilte neer over de stoffige, raamloze ruimte, een stilte die alleen werd doorbroken door het gescharrel van de werklieden die hun stoelen aanschoven, hun shag pakten, wat tegen elkaar mompelden en in de richting van de uit gang liepen. Je moest eens weten, dacht Van Wezenem, voorovergebogen een zojuist geprinte laatste nota nalopend aan het bureau tegenover dat van zijn baas. Je moest eens weten hoe toepasselijk dat lullige grapje van je vandaag wel niet is. Die lullige grapjes van je, waar ik me vaak zo mateloos aan geërgerd heb, net als aan al die andere dingen die je alleen maar zegt om iedereen hier te ergeren, om iedereen eraan te herinneren dat het hier beslist het paradijs niet is; vanaf vandaag doe je me niets meer. Hij zette een zo ferme punt achter zijn handtekening onder de factuur dat zijn pen door het papier heen schoot, gooide de pen in het bakje voor zich op het bureau, ging rechtop zitten en haalde heel langzaam en heel diep adem. Een goede waarnemer zou gezien hebben dat er na die diepe ademteug een andere persoon op de stoel zat dan ervoor - iemand met een energieke twinkeling in de ogen, iemand die een zekere kracht en zelfvertrouwen uitstraalde; terwijl het mannetje dat daar voor op de bureaustoel had gezeten de onopvallendheid zelve was geweest - klein van gestalte, dun, grijzend piekhaar en ronde, han gende schouders. De Hond keek op naar Van Wezenem met een blik waaruit slechts verveling en onverschilligheid sprak. Hij zag niets. "Weet je Van Wezenem," zei hij op het toontje dat hij zich altijd aanmat als hij zich verveelde. "Weet je dat zuchten eigenlijk veel viezer en irritanter is dan boeren? Bij een boer weet je tenminste waar je aan toe bent, maar zuchten is geniepig. En dan vooral dat 36

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1999 | | pagina 36