Mail-art nu Carola van der Heyden Communicatie en sociale context zijn begrippen die voortdurend opduiken binnen de actuele kunst. Het zijn echter ook woorden die kenmerkend voor mail-art zijn. Maar hoe eigentijds is mail-art? In de jaren tachtig had mail-art, de wereldwijde interactie per post tussen kunstenaars, voor veel deelnemers nog een duidelijke func tie. De 'muur' was nog niet gevallen. Voor menig kunstenaar uit het Oostblok bleek mail-art de enige kunstvorm om met Westerse kunst en kunstenaars in contact te komen. Tegelijk echter deed nieuwe communicatieapparatuur zijn intrede: de fax, de computer. Er ontstonden speciale projecten voor de fax en tijdschriftjes die via een modem te lezen waren. Tegenwoordig, in de jaren negentig, is mail-art in een totaal ander communicatiekader terechtgekomen. Alleen tijdens de oorlog in voormalig Joegoslavië bleek nog even dat mail-art een krachtig com municatiemiddel kan zijn in een onvrij land. De fax, het internet en de cd-rom vervangen langzamerhand de ouderwetse kanalen van de mail-art. Toch blijft de bekende mail- artist Guy Bleus zijn projecten per post organiseren, maar zijn cata logus steekt hij al in een modern jasje. Hij presenteert die namelijk als cd-rom, terwijl juist zijn catalogi in boekvorm zo mooi waren. Zelf beleef ik overigens meer plezier aan het bladeren in een boek, dan aan het bekijken van een cd-rom. Tijdens de Documenta van 1997 bleek de Franpaise Catharine David de accenten van deze mammoettentoonstelling te leggen op begrip pen als globalisering, urbanisatie, taal, stedelijke cultuur en commu nicatie. Er waren nauwelijks werken van de van oudsher traditionele materialen, zoals doek en verf, hout, brons of steen te zien. De na druk lag op foto's, video's, cd-roms, discussies, posters, installaties. Je zou verwachten dat juist in dit tijdperk, waarin zo veel kunste naars communicatie en sociale omgang in hun werk centraal stel len, mail-art populair zou zijn. Het tegendeel is waar. Ik vraag me zelfs af of veel van die negenti- ger-jarenkunstenaars wel van het bestaan van het fenomeen mail- art weten. Neem nu Eugenio Dittborn. Zijn werk was niet op de Documenta van David aanwezig, wel op die van Jan Hoet in 1992. Hij hing 41

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1998 | | pagina 43