Muffin Peter Smit De boten brachten enkele honderden ornithologen naar een van de Scilly-eilandjes voor de Engelse zuidkust. Gewapend met kijkers, telelenzen, stafkaarten en regenpakken stapten ze van de loopplank de kade op. Zeelui waren het niet. Sommigen werden bij het voelen van de vaste grond opnieuw misselijk en braakten hun laatste resten maaginhoud op de bruinrode straatstenen. Dat die stenen hier en daar groen en geel zagen kwam door de grijswanglijster. Het gerucht ging dat een exemplaar van deze in West-Europa uiterst zeldzame vogelsoort elk moment kon arriveren. Welk van de tientallen eilandjes hij voor een tussenstop zou kiezen was onzeker. Dat de vogel zou komen was ook onzeker. Eigenlijk was alleen zeker dat, als hij zou komen, dit overdag zou gebeuren. Grijswanglijsters vliegen niet 's nachts, dat weet iedereen. Hij kwam! Op de zevende dag, wat voor de ornithologen een voor teken had moeten zijn. De vreugde die de roep "Hij komt!" teweeg bracht werd even getemperd door de angst dat hij door zou vliegen. Naar een ander eiland, even groen en even uitnodigend en - ergste van alles - bevolkt met collega-ornithologen die al even vurig hoop ten hem binnen bereik van de peperdure kijkers te krijgen en te zien fourageren, uitrusten, ja misschien zelfs even zich de veren te zien poetsen. Dit beeld werd geen werkelijkheid. De vogelaars konden wel met stokkende adem toekijken hoe de grijswanglijster een ruime boog om het eilandje draaide. Maar aan het eind van de draai zette hij een duikvlucht in om te landen op het gazon van de familie Burrows. Die hadden een kat, Muffin. Muffin gaf de vogelaars nog juist de tijd om hun kijkers scherp te stellen. Sommigen moesten kokhalzen toen hij met de nog natrappende vogel in zijn bek tussen de struiken verdween. 39

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1998 | | pagina 41