Gezocht een galbak, standplaats Zeeland Pieter Schoonheim Al wie zijn gal wil spuwen, zijn gram wil halen, of heel in het algemeen blijk wil geven van ongenoegen over leven en wereld, die komt met het schrijven van een column het best aan zijn trekken. De column, ook wel cursiefje of strijklicht of zelfs simpel 'com mentaar' geheten, is het eindstation van elke gedachtenwisseling. Iemand die het ergens niet mee eens is, een correctie aan wil bren gen op iemands leven of werken, of de mensheid iets bijzonders te zeggen heeft, neemt een blocnote op schoot en schrijft een column. Wie het netjes wil houden, of beschaafd: hij of zij schrijve een essay. En wie zijn woede geheel de vrije loop wil laten, die neemt de polemiek te baat. In de column echter wordt altijd een afdoende mening gegeven; een standpunt waarop geen reactie mogelijk is, dat op beschaafde doch snijdende wijze geformuleerd wordt, dat de ogen van tegenstanders doet neerslaan. Om een voor beeld te geven: over het fenomeen buitenlandse politiek kan ik zeggen: "Was de buitenlandse politiek van Nederland onder Luns al op een dieptepunt, het is daarna nooit meer beter geworden, omdat de ene kluns de andere stuntel is opgevolgd. In den vreemde zijn we dan ook voluit bekend om onze miskleunen, vanaf de Nieuw- Guineakwestie tot en met de recente drugsaffaire." De column nogmaals is de zeepkist voor de redenaar die niet in de open lucht het woord wil voeren. Maar na de column is de kous af. Wat eventueel nog kan volgen is het blijvend conflict of het kort geding. Iemand die het in dat opzicht erg bont heeft gemaakt is natuurlijk Theo van Gogh die het met Trouw aan de stok kreeg en vervolgens buiten is gegooid. Helemaal niets bijzonders overigens. Dit soort ruzies en rellen hoort gewoon bij het literaire wereldje. Jaren geleden noemde de criticus Jaap Goedegebuure zijn collega Hans Warren een ouwe geile bok. De twee kopstukken lopen sinds dien een eindje voor elkaar om. Bij Trouw - toch een rustige krant met een gezicht - had trouwens al eerder juffrouw Schilder haar congé gekregen. Nou, daar had ik graag aan mee gewerkt. Als je als columnist je mening op de juiste manier hebt verkondigd, dan ben je ook je gal geheel en al kwijt. En je lezers zijn zo gek om die over zich heen te laten komen. Daarbij denkt die lezer meestal: "Dat venijn van de columnist is niet voor mij bedoeld, maar voor Bolkestein, Kok of Raats." Door het leedvermaak over de behan- 17

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1997 | | pagina 17