Stilte
De ervaring en de werkelijkheidsbeleving van de dichter en de mys
ticus vertonen een aantal specifieke overeenkomsten. Ze hebben
een aantal grondmotieven gemeenschappelijk. De mystiek leeft bij
de gratie van de stilte; in de poëzie van Wim Hessels is de stilte een
voortdurend weerkerend motief. De keuze van de titel voor zijn
verzamelbundel is in dit opzicht heel welsprekend: Con Sordino -
'Met gedempt geluid' is zijn poëzie afgestemd op de stilte.
Vanaf zijn vroegste gedichten is het verlangen naar de stilte en de
aandacht voor de stille dingen aanwezig. Het geeft zijn verzen soms
die onaardse toon waarin de concrete werkelijkheid lijkt te ver
vagen en te verijlen alsof het leven niet anders is dan een droom.
'Droom is 't leven anders niet,' dichtte zijn geestverwant Jan Luyken.
'La vida es sueno,' schreef de zestiende-eeuwse Spaanse dichter
Calderon. En Wim Hessels in een van zijn allereerste gedichten,
'Ochtend' (p. 8): 'of droom je van nog ijler, stiller dingen'. En in
'September' (p. 11): 'ons hart wordt in de stilte toebereid'. In het ge
dicht 'Nacht' (p. 13): 'wie kan de grote stilte breken?'
De stilte zelf wordt verbeeld als een kunstwerk dat de mens een
eeuwigheidservaring schenkt. Ik citeer het gedicht 'De Stilte' (p. 37)
volledig:
De stilte is een gobelin vol prachtige figuren
gedempt oplichtend in de matte schemering;
er is een licht bewegen in, een siddering,
alsof de wind ze rimpelt langs de muren.
En dit bewegen gaat zo stil-bestendig
dat het lijkt op een dans der eeuwigheid
Een stem zegt zacht: nog maar een kleine tijd,
dan zijt gij ook van ster tot ster bestendig.
In het gedicht 'De Roep in de Stilte' (p. 56) gaan stilte en bijna
zwijgen over in het verlangen naar God.
Ik heb zo lang naar U verlangd
dat ik het niet meer uit durf spreken,
slechts prevelend en schuchter nog
In diepen nacht tot U blijf smeken,
13
