lets over zilver
Phons Bakx
In 1975 verbleef ik elf weken lang in het zomerse Dublin, hoofd
stad van de Ierse Republiek. In een eenvoudig onderkomen in de
stadswijk Donnybrook had ik een groep jonge buitenlandse studen
ten leren kennen, waarmee ik in de avonduren optrok. Voor enkele
pennies brachten we op brancards de nacht door, die daar in kleine
barakken stonden opgesteld. Ik verliet de stad bijna nooit, want,
geloof me, in die dagen kon de stilte van het groene Ierse heuvel
landschap mij weinig bekoren. Mijn bloed stroomde sneller als ik
in het chaotische centrum van Dublin was, de eerste grote stad
in mijn leven. Ik oefende er het beroep uit van straattekenaar. Er
zijn mensen die denken dat dit een allerminst vermoeiende bezig
heid moet zijn geweest, maar het tegendeel staat in mijn geheugen
gegrift: de stad vrat je gewoon op.
Ik bezocht Ierland vanwege mijn interesse voor de Ierse muziek
cultuur en de Ierse taal. Elk momentje dat ik vrij had, spendeerde
ik aan het ontcijferen van het Gaelic, het in markante lettertekens
geschreven oude Iers.
Elke middag liet ik me vanuit Donnybrook naar het centrum van
de stad rijden. Daar at iets als middagmaal, en liep naar het over
dekte trottoir van het hoofdkantoor van de Bank of Ireland, gelegen
tegenover de stadsuniversiteit Trinity College. De hoge tympaan van
de bank stak vooruit en rustte op pilaren zoals de Parijse Madeleine.
Het afdak bood enige beschutting tegen de regen, die zowat elke
dag even naar beneden kwam. Daaronder, tussen een zestal gigan
tische pilaren, zeeg ik als negentienjarige dagelijks met een zakje
pastelkrijtjes op het plaveisel neer. Ik was er niet de enige tekenaar,
wel de meest reguliere. De andere twee, Zack en Mick en beiden
van Engelse afkomst, hadden Ierland sinds jaren niet meer verlaten.
Zack was erg op geldverdiensten gericht. Elke zaterdag creëerde hij
met zijn pastelkrijten een surrealistische tekenshow: grote kosme-
tische mannen- en vrouwenfiguren dansten golvend in zwarten en
witten op het vlakke trottoir. Hij beoogde kitscherige effecten, die
het straatpubliek direct aanspraken, zodat het makkelijk met geld
over de brug kwam. Zack wees me er herhaaldelijk op dat de échte
goede straattekenaar het klaarspeelt om in korte tijd veel geld van
straat te halen. Daarom moest het een show zijn. Hij onderhield
met dit werk ook zijn vriendin financieel.
21
