alsof zij de hele wereld had afgezworven, en in die verhalen van haar zat ze overal op alle zeeën. En gek: als ze bezig was, geloofde je haar ook. Maar ze eindigde haar verhaal altijd met: maar Had-Ik-Maar naar hem geluisterd..." en dan was de betovering verbroken. Wat drijft deze vrouwen? Wat zijn hun drijfveren? Hebben ze een verbond met de duivel gesloten? Hebben ze bij hun geboorte klem gezeten? Zijn ze toevallig op een oneven dag geboren, of is het zo maar hun noodlot? Rusteloos zijn natuurlijk heel veel mensen, maar zo'n verborgen machinekamer, zo'n heet gestookte ketel zonder veiligheidsklep hebben maar heel weinigen, en mannen al helemaal niet. Of is het gewoon een manier van uiten, een teken van een oer- instinct dat alleen met de vrouwelijke sekse is verbonden? Als aan het eind van een avond een vrouw zegt: "Kom, Jan, we gaan naar huis!" Is dat dan: "Ik wil nu wat anders" of "Dit-is-het-sein-de-kust-is-veilig" Of wil ze eigenlijk gaan kijken wat er achter de horizon ligt? En is dat met tijdperken verbonden, of is het helemaal zonder structuur of bestuur, zoals de mens nu eenmaal van nature is als hij niet door honger en uitputting tot fatsoen en z'n best doen zou worden ge dreven? Het probleem, of juist het aardige is dat je 't noch je eigen vrouw, en geen enkele vrouw kunt vragen, want ze zijn zelf veel te veel deel van de schone schepping. Je vraagt toch ook niet aan de dotters waarom ze zo mooi geel zijn? Maar bovenal: wie zal het zeggen? Iedereen ziet ze wel eens vliegen. Er is veel voor te zeggen om verbanden te leggen, maar ik vertik het om de vraag te beantwoorden: Is de Vliegende Hollander een vrouw? Al was het maar omdat ik niet het hele vrouwen-netwerk aan de deur wil hebben op een stormachtige avond, om de zaak die ik aan de orde heb gesteld, even recht te zetten. Wraak is zoet, en we hadden het trouwens alleen over de Vliegende Hollander. Want als u mij persoonlijk vraagt, dan wil ik na dat gevlieg gewoon rust. 61

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1993 | | pagina 61