De Zanger
Raats
Vijftien jaar trad hij nu op. Soms met een groep die zich "De Groep"
noemde. Maar vaak ook alleen, onder de naam "Only the lonely". Hij
liet dan een muziekband meelopen. Dat scheelde weer een hoop geld.
In de vijftien jaar van zijn artiestenbestaan had hij een schare van 112
bewonderaars aan zich gebonden. Zijn schoonmoeder was zijn groot
ste fan. Zij bezat al zijn platen. Alle twee, waaronder zijn grootste hit:
Hou jij nog van mij (nou, zèg dat dan). Dat laatste diende enigszins
kribbig te worden gezongen. Kort en kribbig. Daarmee vormde deze
regel een verrassend tegenwicht t.o.v. de eerste regel, die gezongen
moest worden op de manier zoals de golven van de Noordzee deinen:
traag en slepend. Het was zo langzamerhand een gevleugelde zin ge
worden die in populariteit het "schat, staat de Bokma koud" en "Even
Apeldoorn bellen" overtrof, althans in Buttinge-city en de periferie
van Grijpskerke. Zijn schoonmoeder begon al te huilen als de eerste
tonen van het door hem zelf gecomponeerde nummer klonken en
zong daarna hartverscheurend het hele lied mee, wat vaak heel
hinderlijk was. Het leidde dan ook wel eens tot vervelende mis
verstanden, zoals die keer dat zijn platenmaatschappij had besloten
een c.d.-single uit te brengen met "the very best of", getiteld "Hou jij
nog van mij (nou, zèg dat dan)". De presentatie vond plaats in café
"De Gouwe Geit" in Grijpskerke en alle 112 fans waren er. Op zoveel
toeloop was niet gerekend en er moest nog een stoel worden bijgezet.
De muziek werd ingezet, voor deze gelegenheid gespeeld door "De
Groep", schoonmoeder huilde weer vijf seconden en snerpte daarna
het gevoelige lied aan barrels. Boze buren met hevig geschrokken
kinderen belden de politie omdat volgens de A.P.V. 's avonds na 10
uur geen cirkelzaag meer mocht worden gebruikt en schoonmoeder
werd hevig tegenstribbelend afgevoerd. Gelukkig voor haar werd zij
vanwege het cellentekort weer direkt vrijgelaten nadat ze had beloofd
niet meer te zingen. Het leverde wel publiciteit op. Bekende bladen
als de Faam, de Biggekerker Trombone en zelfs de Provinciale Zeeuw
se Courant besteedden er aandacht aan.
In de P.Z.C. stond een foto van de krijsende schoonmoeder die half
werd gewurgd door de plaatselijke koddebeier.
Aangemoedigd door de publicitaire successen besloot de zanger niet
alleen zijn werkterrein, maar ook zijn repertoire uit te breiden. In die
tijd ontstonden ontroerende nummers als: "Ik slaap vannacht maar
op de grond" en "Waarom kriebel jij nooit meer op mijn rug". Lied-
25
