ontsnappen in zijn B.M.W. Verhit stuurde hij de wagen door de boch tige wegen van West-Zeeuws-Vlaanderen en zette hem ter hoogte van Breskens tegen een populier. "Dat was een B.M.W.", oordeelde de politie, "maar een nieuwe populier is zo gezet". Voor de zanger maak te het allemaal niet zoveel meer uit. Na een weekje coma mocht hij in het ziekenhuis nadenken over zijn bedenkelijke rijgedrag en zijn uiterst onzekere toekomst als rolstoeler. Het zou slecht voor hem zijn afgelopen ware het niet dat hij kon rekenen op de steun van de 112 en zijn schoonmoeder. Die bleven hem trouw ondanks zijn handicap en dat was opmerkelijk. Vaak kun je als artiest beter zeer springlevend of zeer dood zijn. Iets ertussenin is niet interessant. Maar onder druk van de fanclub bracht de platen maatschappij een house-versie uit van zijn eerste succesnummer "Hou-hou-hou jij nog van mij (nou zèg - nou zèg - nou zèg dat dan)". De zanger hoorde de verminkte versie in het revalidatiecentrum en keek lange tijd peinzend voor zich uit. Toen belde hij zijn vrouw. "Ik kom naar huis", zei hij. "Dan dek ik voor twee", zei ze eenvoudig. Even later stuurde hij zijn elektrische rolstoel het tegelpad op voor zijn woning. Daar keek hij in het gezicht van de vrouw die hij de laatste jaren enkel maar van achteren had gezien terwijl ze zijn kleren inpakte. "Je bent thuis", zei ze. Hij knikte en reed behoedzaam de gang in waar de heerlijke geur van macaroni met spekjes hem tege moet kwam. 27

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1993 | | pagina 27