hadden ze al van alle kanten bekeken en helemaal uitgemolken. Kn
zo'n lichaam, ach, daar raakte je toch ook aan gewend. Ze fietsten
allebei erg graag en dat hield ze dan ook het langst bij elkaar. Op een
avond in augustus vroeg ze aan hem of hij met haar wilde trouwen,
want ze wilde niet meer te lang wachten met het krijgen van kin
deren. Dat was voor hem de druppel die de emmer deed overlopen en
hij gaf haar de bons. Ze reageerde geschokt, maar bleef vriendelijk en
nam beleefd afscheid van hem.
Hij zuchtte een paar keer flink als hij tegenover zichzelf voor de
spiegel stond, voornamelijk als er mensen keken, deed tegenover
vrienden en familie of hij er erg van onder de indruk was, zocht moei
teloos naar woorden om te kunnen beargumenteren waarom hij er
een eind aan had gemaakt en ging over tot de orde van de dag. Hij
keek weer uit naar andere vrouwen en vond daar niets vreemds aan.
Relaties komen en relaties gaan, was zijn motto en hij floot hele
dagen, blij dat hij van al die praat over trouwen en kinderen verlost
was.
Het was mistig. Het grote plein voor het stadhuis was in een dikke
nevel gehuld en het stadhuis zelf was niet te zien.
De silhouetten van de ijskraam en de fritestent doemden op uit de
mist. Hij had haast. Hij had de hele dag al gerend en de kou deed hem
niet zoveel. Voordat het zes uur zou slaan wilde hij nog even langs het
reisbureau om een aantal folders op te halen. Hij had het plan opge
vat om met de kerst naar de Canarische eilanden te gaan om even weg
te zijn van de kou, de mist en de nattigheid. Hij reed in grote vaart
over het als fietspad bedoelde stuk trottoir en deed voetgangers de
stuipen op het lijf jagen. Hij had er geen medelijden mee. Aan het
eind van de markt, waar het stadhuisplein begon, verscheen van
rechts ineens een fietser uit de mist. Hij wist donders goed dat die
voorrang had, maar trapte nog wat extra op de pedalen om vooral
niet te laat bij het reisbureau te komen. Hadden de klokken nu al zes
uur geslagen? Tot zijn verbazing hield de fietser niet in en moest hij
zelf op het laatste moment keihard op de remmen trappen om een
botsing te voorkomen. Hij keek wie de fietser was en zag dat er een
revolver op hem was gericht. Achter het wapen ontwaarde hij het
gezicht van zijn verhouding van dat jaar, nog net zo mooi als toen ze
de eerste keer uit de mist opdook. Ze knikte hem vriendelijk toe, maar
met een droevige en vermoeide blik in haar ogen. Ze haalde de trekker
26
