In het broedgebied van de pelikanen, Port Ercolo, hier ruiste Caravaggio tot zijn kleuren malaria kregen. Zon uitgeworpen door vissersboten, De Tyrrheense zee legt de tijd uit: geen bespiegelend werk, maar een ruimte open. Verre van wereld ben ik op zeerust met het wit geruis van in voorvaderen bladerend water. Leven is voortdurend de netten van de stilte knopen op ouwe visserswijze. Zwijgen is in verbazing blijven.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1992 | | pagina 89