LUCIENNE STASSAERT Uit: 'Naar Emily' 1 Enkel een spoor van verzen In het wit gekrast van een steppe Voldoende om in te schatten hoe ver eeuwigheid Hoe dichtbij een kogel fluit rakelings, langs de rand Van het blad. Daarna in nagelaten zwart Een teken van leven tussen U en nu.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1992 | | pagina 79