rentie aan de ezel opgedragen, omdat niemand van hem een belang
wekkend referaat verwachtte. Hij liet zich dit bedenkelijk voorrecht
aanleunen omdat hij aan het dragen van een juk gewoon was.
Met zijn verfijnde aanvoelingsvermogen gaf de ezel allereerst het
woord aan de hond, want uit diens beweeglijke snuffelneus bleek een
onbedwingbaar ongeduld.
-Tja, zei de hond, laat me maar dadelijk vertellen dat ik de ware
betekenis van het reizen achterhaald heb! Niet voor niets heb ik ons
dorp tot in de verste uithoeken doorkruist. Geen schutting en geen
boom heb ik ongemerkt gelaten, geen vuilnisvat en geen hoopje
faecaliën zijn mijn neus voorbij gegaan. Het is ongelooflijk wat een
schat aan geurschakeringen ik heb leren onderscheiden, herkennen,
karakteriseren en catalogiseren. Breng mij een staal van om het even
welke stof uit de omgeving en na éénmaal snuiven vertel ik waar het
vandaan komt en waaruit het bestaat! Het is duidelijk, besloot de
hond: we reizen om te leren, van deur tot deur, en kennen als we
keren, menige nieuwe geur!
De ezel zette zijn oren rechtop van bewondering, Hij balkte zijn dank
baarheid uit omdat het vraagstuk zo vlot opgelost was, zodat hij
prompt van het voorzitterschap verlost zou zijn!
Maar de overige leden van het gezelschap protesteerden luidkeels
want ze waren niet gelukkig met de methodiek en de conclusies van
de hond.
-Te intellectualistisch, vond de kater!
-Te cerebraal, piepte de mol!
Omdat de worm kronkelde van ongeduld, gaf de voorzitter hem
meteen het woord.
-Nee, zei de worm, onze collega de hond heeft niet diep genoeg ge
boord! Met de koele neus blijf je aan de oppervlakte van de dingen.
Dan heb ik heel wat grondiger gereisd! Met heel mijn lichaam heb ik
me in verscheidene stukken van de wereld ingegraven. Eerst in een
appel, waar ik tot de kern doorgedrongen ben. Vervolgens, samen
met de appel, in het spijsverteringskanaal van een meisje, dat ik in
alle holten en bochten heb geëxploreerd. Daarna, samen met de
resten van haar ontbijt in een droge sloot, waar ik een winter lang heb
geleefd tussen bladeren die tot humus zijn vergaan. Tenslotte hier in
de tuin, samen met de humus waarmee de tuinman de tulpebollen
heeft beschermd en gevoed. Zo weet ik op een veel intiemere manier
dan onze collega de hond wat de betekenis van het reizen is. Ik heb
het immers met heel mijn persoonlijkheid, lichaam en geest, door-
24
