kunnen vertellen. Niemand die haar ooit spottend 'de Schrik van de
Prinsemarij' zou noemen, of iets anders onzinnigs - bij wijze van
waarschuwing en troost tegelijk.
Een nacht ook van schuldgevoelens. Die had ze al gekend na de dood
van de nachtwaker, maar deze keer waren ze veel sterker. Ze durfde
haar ogen niet dicht te doen, bang dat het stilleven van het hoofd
menu weer zou verschijnen, met die dwingende opdracht: kies P voor
Pappa, voor Joyce, B voor Bad. Of erger nog: dat er een nieuwe keuze
zou zijn toegevoegd, A voor Agenten - en dat de escape-toets nog
steeds niet zou werken. Kies een toets! Drie politiemannen, drie agenten
die toch echt nog niet oud waren, en die haar niks gedaan hadden...
Kies een toets!
'Je hebt gewoon een vadercomplexje,' had Charles ooit gezegd, een
maand of drie geleden, toen ze nog nieuw was, met ongelakte nagels
en een slaapzak waar het prijskaartje nog aan hing. 'Daar barst het
van, in de wereldliteratuur. Join the club and be happy! En ga lekker
naar huis terug, meid.'
Even had ze zich dat moment herinnerd - inclusief de zotte gedachte
dat ze 'vadercomplexje' een mooi woord voor Scrabble had gevonden.
En daarna - of was het daarvóór? - een plotseling opwellende herin
nering aan de avonden dat ze met hun drieën écht Scrabble hadden
gespeeld, en mamma nog thuis had gewoond.
Ze had het verleden van zich af gezet en over de bult boven haar oor
gewreven, en er zachtjes op gekrast met haar ronde, professioneel
bijgevijlde vingernagels, en dat had haar warm gemaakt en een veilig
gevoel gegeven, zoals altijd, maar deze keer had ze ook schaamte
bespeurd. En schuld.
En vandaag had ze de hele dag een opgejaagd gevoel gehad: doods
bang voor alles wat haar angstig zou kunnen maken. Ze had haar gele
lippenstift afgeveegd, want klanten had ze niet willen zien, maar het
was haar niet gelukt de fluorescerende nagellak te verwijderen. Ook
had ze alle plekken vermeden waar ze politie zou kunnen tegen
komen.
In de klamme atmosfeer onder het grauwe, ondoordringbare wolken
dek dat als een onnodige deken over de toch al koortsig hete stad was
gelegd, had ze door straten gezworven waar ze nooit eerder was
geweest. Ze had gezweet in de hitte, zoals iedereen die ze zag, en tot
drie keer toe had ze zich in de air-conditioned hal van een van de
16
